Egels in de opvang

Door ons werk komen we geregeld in aanraking met aangereden of anderszins verwond “wildlife”. Zo zitten er vrijwel het hele jaar door egeltjes bij ons in de opvang, die dan door Marina (die erg veel van egels afweet ondertussen) worden verzorgd, tot ze voldoende genezen en voldoende op gewicht zijn om weer te worden losgelaten in de vrije natuur. Zo ook dit egeltje, die ondertussen enkele weken in de opvang zit bij ons. Zij is ondertussen bijna op het goede gewicht om haar weer los te laten, hopelijk lukt dat nog voor het echt slecht weer wordt, zodat ze nog een plek kan gaan zoeken voor haar winterrust. Duurt het te lang, dan zal ze bij ons in de opvang overwinteren en volgend voorjaar het vrije leven weer tegemoet gaan. Voordeel voor mij is dat ik deze fotomodelletjes vijwel altijd bij de hand heb (mits niet te ziek natuurlijk) om me fotografisch op uit te leven. Bijgaande foto’s zijn gemaakt tijdens het luchten van de egel bij ons in de tuin. Mooi herfstsfeertje van deze egel. Beide egels (ook het grasmaaier slachtoffer van enkele maanden terug) doen het trouwens erg goed.

Nieuwste bloedanalyse apparatuur in Nederland staat bij ons !

Het is zover, we hebben de allernieuwste apparatuur op het gebied van bloedanalyse binnen gekregen. Zowel de Snapshot als de Catalyst zijn door de firma IDEXX bij ons geinstalleerd, als eerste praktijk in Nederland. Het zijn de opvolgers van apparatuur wat we al gebruikten, maar deze zijn weer moderner en uitgebreider. Zo kunnen we nu 4 volledige bloedtesten tegelijkertijd draaien laten, zodat de wachttijd op uitslagen korter wordt, en zijn er weer meer testen mogelijk. Ook praktisch zijn ze stukken verbeterd, we hoeven veel minder handelingen te verrichten om hetzelfde resultaat te krijgen. De apparaten zijn bijna "fool-proof". Je zet hem aan, doet het afgenomen bloed in een kuipje die je in het apparaat plaatst, zet de benodigde teststrips er in een keer in en drukt op start. Klaar is Jan ! Het scheelt ons zeker 4 minuten voorbereidingstijd per test. Tijd die we goed kunnen gebruiken voor allerlei andere zaken, op een dag is dit toch gauw een half uur tijdwinst. Wel weer een forse investering, maar we zijn er ook heel erg blij mee !

BHV

Afgelopen maand heeft vrijwel ons hele team deelgenomen aan een zogenaamde BHV cursus (= bedrijfshulpverleners) op de praktijk. Het is wettelijk verplicht om ten alle tijden tenminste een BHV-er op de praktijk te hebben, maar wij waren van mening dat als het dan toch verplicht was, we net zo goed ervoor konden zorgen dat iedereen hiertoe is opgeleid. Een BHV cursus bestaat uit twee volle dagen, waarbij een dag bestaat uit brandpreventie, brandblussen en ontruimingsoefeningen, en de tweede dag bestaat uit basis EHBO, reanimatie en in ons geval ook het leren werken met de AED (automatische externe defibrillator).
En ik moet zeggen, we hebben eigenlijk allemaal wel dingen opgestoken die ons zowel prive als op het werk goed te pas kunnen komen. Alle teamleden kunnen nu reanimeren en iedereen weet hoe de AED gebruikt moet worden. Die AED is ook door onze praktijk aangeschaft. Het is een apparaat dat tijdens een hartstilstand een schok kan geven om het hart weer op gang te brengen. Hierdoor is het overlevingspercentage van een hartstilstand weer hoger dan zonder een AED, terwijl je moet wachten op de ambulance. We hopen het ding nooit nodig te hebben, iets wat ik niet van veel dure apparaten zeg die we aanschaffen, maar in dit geval geldt absoluut : Je kunt er beter mee verlegen zitten dan om verlegen.

Somber Witteveen

Donderdag is normaal gesproken mijn vrije dag en maak ik nogal eens wat tijd vrij voor een ochtendje natuurfotografie. Het is dan heerlijk rustig in de natuurgebieden, en ik kan lekker mijn eigen gang gaan. Zo ook vanochtend. Samen met een maat van de natuurfotoclub ben ik naar het Witteveen geweest. In de hoop dat het net zo'n mooie ochtend zou zijn als gisteren, een mooi zacht zonnetje met lichte grondmist en strijklicht. Helaas ... dichte mist, geen zon, geen licht en waterkoud. Maar we waren er nou eenmaal toch, dus doorzetten maar. En warempel, ik ben nog met wat redelijke platen thuis gekomen ook. Het geeft wel een mooi overzicht van de herfst, paddestoelen, kleuren en natuurlijk de grote Highlanders. Die blijven bij mij toch wel heel erg favoriet als ik naar het Witteveen ga. Conclusie van vandaag is dat het ook leuk fotograferen is bij toch iets minder mooi licht. Geen echte topfoto's, maar het geeft me toch wel een zekere voldoening. Morgen weer lekker werken.

Update patienten

Zoals beloofd even een kleine update van de patienten van de laatste tijd. De aangeschoten kat Spin gaat erg goed, hij is vlot en goed te pas. De bottenhond Koos is lekker thuis en doet het naar omstandigheden ook goed. Hij zou echter nog wel wat vlotter kunnen zijn, maar gezien zijn geschiedenis zou dit nog wel wat langer kunnen duren. De gebeten pup Boby is weer naar huis. We hebben de vastgezette kaak weer losgemaakt en het puppie kan weer zelfstandig eten en drinken. Hij is lekker ondeugend en erg druk. Dan de gestripte cavalier. Ook deze gaat langzaam vooruit, de plekken zijn bijna de helft kleiner, en er zit een vrij snelle progressie in op dit moment, maar we zijn hier nog steeds elke week 1 of 2x druk mee om het verband te wisselen, de wonden te verzorgen en te verschonen. Maar het ziet er naar uit dat op niet al te lange termijn ook dit probleem weer gelost is. Kortom, het gaat niet slecht met de patienten van de afgelopen maand. Ik ben in ieder geval een tevreden dierenarts op dit moment.

Paddestoelen

Afgelopen week was prachtig in het bos ! Samen met het gezin zijn we naar de Lochemse Berg en de Witte Wieven Koele geweest, een mooi heuvelachtig deel van de achterhoek met prachtige beukenbossen. En omdat de vorst nog niet heeft toegeslagen stikt het er op dit moment van de paddestoelen. In alle soorten, kleuren en maten. Dus meer dan de helft van de wandeling plat op de grond gelegen, want de mooiste opnames krijg je naar mijn idee nog steeds door op ooghoogte te fotograferen. De paddestoelen komen dan mooi los van de achtergrond. Ik heb hierbij twee technieken toegepast. De eerste met een groothoeklens (10-22 mm canon), al dan niet aangevuld met een invulflits door mijn externe flitser (canon speedlite 430 EX). Deze flitser kan ik dan door mijn toestel qua hoeveelheid licht corrigeren (flitsbelichtingscorrectie), die ik op -2 zet. Anders overheerst de voorgrond te veel. De belichting van de camera meet ik op de achtergrond. ALs je dit netjes doet dan valt het amper op dat je hebt ingeflitst. De tweede methode is directer. De macrolens gaat erop (100mm macro van canon) en de belichting wordt op het lichtste deel van de paddestoel gemeten en ingesteld. Een mooie rustige en qua kleur bijpassende achtergrond zoeken door de zoeker en het plaatje staat erop. Ook de hele kleine paddo's van amper 1 cm hoog komen zo mooi tot hun recht. Onderstaande foto's zijn een kleine sfeerimpressie van afgelopen week donderdag. Jongens wat was het mooi in het bos. Echt genieten van een heerlijke nazomer/herfst.

Mysterieus mooi

Vanochtend was een prachtig begin van de dag. Mijn vrije dag, dus tijd voor de hobby. Heel mooi licht, grondmist en een heldere hemel erboven. Perfekte condities voor landschapsopnames. Je krijgt dan van dat mooie strijklicht tussen de bomen door. Vlak bij huis zijn dan al hele mooie platen te maken. Het paard bijvoorbeeld staat nog geen 50 meter van ons huis af in de wei. Normaal loop je er tien keer per dag voorbij zonder nog eens te kijken, maar vanochtend stond hij schitterend in het tegenlicht. De opname iets overbelichten (1/3 stap) tijdens het maken geeft de lichtstralen in de achtergrond net iets duidelijker weer. De bomen zijn in een bos ook vlak bij huis. Allemaal gemaakt met de telelens. Ook hier iets aangepaste belichting om de stralen mooi weer te geven. En het zijn fraaie platen geworden vind ik.

Vreselijk : nog een bijtincident

Afgelopen week hadden we nog een zeer ernstig bijtincident. Een grote Herder had DJ (zo heet het hondje) volledig losgetrokken. Hij had zijn hoektanden in de rughuid geslagen van DJ en deze vervolgens naar voren toe los getrokken. Alsof hij een konijn vilde. De huid was volledig losgescheurd vanaf de heupen tot achter de schouders, voor driekwart rond het lichaam. Ik heb dit nog nooit zo erg gezien. De foto's spreken boekdelen denk ik !! Ondanks deze toch wel heel pijnlijke verwonding bleef DJ de vriendelijkheid zelve ! Ongekend. Ook DJ verdween met spoed de OK in om te worden gehecht. Meer dan honderd hechtingen hebben we nodig gehad om alles terug op zijn plaats te zetten. Daarnaast zijn er enkele drains geplaatst om het vocht te kunnen afvoeren. De prognose voor dit soort verwondingen is heel erg gereserveerd, omdat vaak een groot deel van de huid alsnog afsterft doordat door het trauma de doorbloeding kapot is. Bij DJ waren we ook bang dat misschien wel de volledige rughuid zou afsterven. Nu een kleine 2 week later blijkt dat er op de achterhand twee grote stukken huid dood zijn en eraf zijn gegaan. De rest is gelukkig goed gebleven. Maar ook deze twee wonden zijn nog ernstig genoeg. Het zal vrij lang duren voor we dit weer dicht hebben. Dit moet allemaal onder verband genezen, en we zullen de komende weken (en misschien wel maanden) dan ook geregeld het verband moeten wisselen. Toch denk ik dat het uiteindelijk goed zal aflopen. We zullen het wel zien.

Aangeschoten Spin

Spin is een zwartwitte Europese Korthaar, die op het verkeerde moment op de verkeerde plaats liep. Er is namelijk door een of andere hufter op hem geschoten met een buks. Ik heb hier in een eerder blogje al vaker op lopen tieren, maar schijnbaar zit de werel vol met dit soort hufters en leren ze er niets van. Ook hier weer. De bukskogel is door de buikwand heen in Spin verdwenen, die vervolgens een dag later flink ziek werd. Bij onderzoek door Nicole kwam naar voren dat de buik erg gevoelig was en op een door haar gemaakte digitale rontgenfoto is zeer duidelijk te zien dat er een bukskogel in de buik aanwezig is. De klachten wezen verder op een peritonitis (buikvliesontsteking) en dat is een indicatie voor een spoedoperatie. Dus diverse mensen van het spreekuur afgebeld en vlot met Spin de OK in. En daar bleek het binnenin een aardige puinhoop te zijn. De kogel had een grote pluk haar mee naar binnen getrokken, had vervolgens een darm geperforeerd en was in een tweede darmlis blijven steken. Vervolgens was het kogeltje al met de ontlasting mee in de dikke darm beland. Was de eigenaar een dag later geweest dan had Spin het kogeltje waarschijnlijk al uitgepoept en hadden we ons staan afvragen hoe dit heeft kunnen gebeuren en hij zo ziek kon worden. Nu konden we het echter goed verklaren en er ook wat aan doen. De darmen zijn opgefrist, de darm is weer aan elkaar gehecht, de buik is uitgebreid gespoeld om alle pus en andere troep eruit te krijgen en vervolgens is de buikwond gesloten. Al met al zijn we bijna anderhalf uur aan het opereren geweest om Spin te redden. Maar gelukkig lijkt alles goed te komen. Bij de controles vandaag is hij lekker vlot, geeft kopjes en eet en drinkt al goed. Het wachten is nog even op de eerste ontlasting, waarna hij weer lekker naar huis kan. En nu maar hopen dat de schutter ondertussen ook een ongeluk heeft gehad en in het ziekenhuis ligt, maar dat is misschien geen aardige gedachte van me ....

Boby

Afgelopen week stond bol van de bijtincidenten. Zo ook bij Boby, een klein Malthezer puppie die gebeten werd op zijn kop. In shock en enorm pijnlijk kwam hij als spoedgeval binnen en werd door Jirska opgevangen. Naar een vlot infuus en een eerste onderzoek bleek al gauw dat de onderkaak er vreemd bijhing. En als je aan de linkerzijde van de kaak kwam gilde Boby het uit, zo pijnlijk was hij daar. Na de stabilisatie is hij onder narcose gebracht zodat we wat nader onderzoek konden doen, en het bleek inderdaad dat de kaak gebroken was. Maar op een ontzettend beroerd punt, precies in de omslaghoek van de linker onderkaak, vlak bij het gewricht. Dit is een heel beroerde plek om een bot met een plaatje aan elkaar zetten en in overleg met de eigenaar is dan ook besloten om te proberen of het door rust weer aan elkaar wil groeien. Dit kun je bereiken door de boven en onderkaak tijdelijk aan elkaar vast te zetten met composiet (tandartsvulling). Dan moet er echter wel een voedingssonde in, want zo'n jong dier heeft enorm veel nodig om te groeien. Beide hebben we gedaan en tot dusverre met succes. Boby is weer een stuk vrolijker, groeit door het dwangvoeren goed door en de kaak is al een stuk minder pijnlijk. Normaal gesproken moet bij zo'n jong dier binnen enkele weken de fraktuur al weer aan elkaar vast zitten. Eind komende week gaan we dit dan ook controleren en indien mogelijk de kaken weer van elkaar los maken. Tot die tijd heeft hij zeer intensieve zorg nodig. Hij zit dan ook nog steeds bij ons in de opname.

Ik laat u weten hoe het afloopt.

Prachtochtend

Afgelopen zaterdag heb ik een workshop gevolgd bij Bas Meelker in het Lauwersmeer. Heel vroeg opgestaan (tegen 5 uur al) om een uur voor zonsopgang al ter plaatse te kunnen zijn. Na een korte kennismaking het veld in, met een schitterende zonsopgang als opening van de dag. Een beetje grondmist, prachtige kleuren en een windstil wateroppervlak met prachtige spiegeling toverde fantastische beelden op mijn scherm. Door de mist is de horizon niet zichtbaar en gaat de zee naadloos over in de lucht, wat een bijna surrealistisch beeld oplevert. Fantastisch mooi vind ik. Dan naar diverse plekken geweest waar we allerlei vogels hebben gespot, met prachtige series opnames van zwanen, reigers en ganzen. Vooral de zwanen in heel zacht (mistig) licht vind ik erg geslaagd. De opnames zijn fors overbelicht, om de wat mystieke sfeer te creeeren. Na de lunch zijn we Schotse Hooglanders en Konikpaarden gaan zoeken. En dat lukte, ook weer met een hele serie mooie opnames tot gevolg. Op een gegeven moment komen de Konikpaarden met zijn vijftigen in volle galop op de drinkplas af, waar wij stonden opgesteld. Geweldig ! De roffelende hoeven, de kreten van de paarden, het flitsende voorbijgaan, heerlijk ! Maar oh wat moeilijk om hier opnames van te maken. Het gaat allemaal supersnel en er gebeurd ongelooflijk veel tegelijk. Om dan je compositie, belichting en sluitertijd goed onder controle te hebben valt helemaal niet mee ! Maar ook deze platen zijn toch zeer geslaagd. Ik plaats er hier een viertal als overzicht van de dag, de rest van de opnames moet u in de rubriek nieuwe foto's of in een later stadium in de rubriek Lauwersmeer en Paarden maar eens rustig bekijken. De cursus van Bas is een enorme aanrader, hij legt veel dingen uit, en verteld op een open manier hoe hij zijn opnames maakt. Leerzaam en ik ben weer veel opgestoken. Ga ook zeker nog een keer terug !

Bronst op de veluwe

Vorig weekend zijn we met natuurfocus (mijn natuurfotoclub) naar de Hoge Veluwe geweest, alwaar de bronst op zijn hoogtepunt was. Een geweldig spektakel, waarbij het plaatshert druk bezig is om zijn verzamelde clubje hindes bij elkaar te houden. Hierbij rent hij van hort naar her, drijft de hindes terug naar waar hij ze hebben wil, staat dan geregeld even stil om eens flink te burlen,waarna het schouwspel weer van voren af aan begint. Een prachtig iets om bij aanwezig te zijn ! Fotografisch gezien erg moeilijk om wat originele platen te maken, aangezien er tientallen fotografen aanwezig zijn om het schouwspel vast te leggen. Maar ik heb erg mijn best gedaan met, ik mag wel zeggen, een heel fraai resultaat. Twee hindes gingen enthousiast met elkaar aan het boksen, wat enkele fraaie platen opleverde, ik heb gepoogd om de camere mat een lange sluitertijd mee te trekken met het plaatshert, wat lekker veel beweging en dynamiek in het beeld geeft, en ik heb gewoon wat lekkere platen gemaakt van de hindes en de grote geweidragers in het landschap. Hier staan enkele van deze platen, voor de rest (die zeker zo mooi zijn) moet u maar even op de website kijken. Het is een aanrader om dit spektakel zelf eens te gaan bekijken. De bronst loopt echter op zijn eind, dus waarschijnlijk heeft u hier pas volgend jaar de kans weer op !

Wauw !

Zit ik net achter mijn bureau te werken, zie ik opeens door de gordijnen heen het buitenlicht aangaan. Op zich niets vreemds, maar dit licht hangt boven mijn voliere, en het aanspringen van de lamp duidt vaak op een kat die het op de vogels voorzien heeft. Meestal zijn het onze eigen katten (Dikkie Dik of Wisp) en onze vogels zijn hier volledig aan gewend en reageren er amper meer op. Maar ze gingen nu zo te keer dat ik toch even door de gordijnen moest kijken. En wat schertst mijn grote verbazing : boven op de voliere zit een bosuil enthousiast naar mijn vogels te kijken (en wat minder enthousiast naar mij). Wat een geweldig gezicht, op nog geen meter afstand. Helemaal te gek ! Zoals u misschien al eerder gelezen heb ben ik helemaal verslaafd van de roofvogels, ik vind het geweldige vogels. De foto's bij dit verhaal heb ik deze zomer in Zeeland gemaakt tijdens een roofvogel fotoworkshop. Supertoffe dag, met geweldige opnames. Kijk ook maar eens op mijn fotowebsite http://www.hollandphotography.eu/ , hier staan nog veel meer platen van deze dag. Maar deze wilde uil-ervaring was toch wel helemaal geweldig.

Jane

Nog een groot probleem was Jane, een 11 jaar oude Dwergschnauzer. Ze had een grote kwaadaardige tumor bij haar oog, en het was absoluut noodzakelijk om deze te verwijderen. Echter Jane heeft een dijk van een hartprobleem en was een risico patient eerste klas. Na zorgvuldig overleg met de eigenaar en het afwegen van de risico's van de operatie tegen het risico van de tumor is toch besloten tot opereren. En alles ging prima, Jane doorstond de OK prima, en kon bijkomen in haar hokje. Tot grote schrik van Jolanda, die in de opname aan het werk was, zuchte Jane (die alweer wakker was) een keer diep en viel om. Dood ! Geen ademhaling meer, geen hartslag meer. En maar een optie over, reanimeren. Zo gezegd, zo gedaan, hartmassage, tube er weer in zodat we konden beademen, en adrenaline rechtsstreeks in het hart om te proberen de hartslag weer op gang te krijgen. De eerste injectie deed ze helemaal niets op. Kort daarna nog een volle ampul adrenaline gegeven, onder het motto god zegene de greep. En verd.... , het hart begon weer te slaan, nadat het toch zeker al twee minuten uitsluitend door hartmassage had geklopt. Helaas waren de complicaties nog lang niet achter de rug. We hebben het volgende half uur nog twee maal moeten reanimeren, maar ook hier kwam ze wonderbaarlijk genoeg goed doorheen. En nogmaals drie uur later begon ze weer bij te komen. Ik hab haar vervolgens 's avonds mee naar huis genomen zodat ik haar strak in de gaten kon houden. Maar alles ging goed, ze sliep heel veel en diep, maar haar hartslag bleef regelmatig en krachtig. Echter toen ze een keer goed wakker was bleek haar karakter volkomen veranderd, ze was super agressief ! Ook tegen haar bazinnetje, wat uiteraard vreselijk om te zien is. Leeft je hondje, kun je er niet eens mee knuffelen ! Maar door een goed liefdevolle verzorging en doorzetten van de baas knapte ook dit gedrag weer op en enkele dagen later was Jane weer helemaal de oude. Het gekke was zelfs dat ze volgens haar bazen vlotter en beter te pas was dan voor de hele toestand. Hoe wonderbaarlijk kan het leven toch verlopen ! Zo ben je dood, en zo ben je als herboren. Machtig mooi !! Maar wel enorm veel mazzel ! En ik moet eerlijk zeggen dat ik er wel een paar maanden ouder van ben geworden. Voor een dierenarts is er niets zo stressvol als een dier dat bij jou op tafel er plotseling mee ophoudt ! Ook al kun je er niets aan doen, dit is wel zo ontzettend rot. Des te blijer ben ik dan ook als zo'n hondje als Jane toch nog weer helemaal goed komt. Oh ja, de tumor bij het oog is ook volledig weg, je zou bijna vergeten dat hier toch alles om ging !

Koos

Koos heeft ons de afgelopen weken enorm veel kopzorgen bezorgd. En zijn baasjes heeft hij nog veel meer zorgen gegeven. Enkele weken geleden kwam Koos, een Golden Retriever met zijn baas binnen met het verhaal dat hij de vuilnisbak had geplunderd en ruim een kilo ribbetjes had opgegeten. Hij had er al wel iets van uitgebraakt, maar nog lang niet alles. Op een rontgenfoto bleek dan ook de gehele maag vol te zitten met allemaal botstukken. Waaronder heel veel superscherpe puntige delen, die bij heftig braken het risico geven dat ze dwars door de maagwand of de slokdarm heen konden gaan prikken. Er was helaas maar een oplossing mogelijk, operatief al deze scherpe delen uit de maag te halen. De hond werd dus geopereerd en al direkt na enkele dagen begon de ellende. Er bleek lekkage vanuit de maag plaats te vinden of te hebben gehad, waardoor er een enorme peritonitis (buikvliesontsteking) was ontstaan, met zelfs een soort fistelkanaal vanaf de maag naar de geopereerde buikwand toe. En dit bleef uiteraard maar lekken. En Koos maar vrolijk zijn. Niets heftig ziek, wat kleine zeurderige klachten ; een iets wisselende temperatuur, iets slomer dan normaal, wat slechter eten en drinken. Braken deed hij totaal niet (alleen de eerste dag gedaan), maar wel was hij wat misselijk. Echter bij sonderen van de buikwand kwam ik in de buikholte terecht, een reden om direkt opnieuw te opereren. Alle verklevingen, stolsels en fibrineklonten zijn verwijderd, de buik is gespoeld en gereinigd, het gat in de maag is opnieuw gehecht en de buikspier is opnieuw gesloten. En weer was Koos redelijk te pas de eerste paar dagen. Dus ik dacht, we hebben het gered. Maar nee hoor. Het Koosje besloot na enkele dagen weer slomer te worden, en bij zorgvuldige palpatie van de buikwand bleek de buikspier opengeknapt te zijn. Opnieuw de OK in dus. Sh..... !!! Bij inspektie van de buikspier bleek de draad uitgescheurd te zijn uit de hele slechte buikspier. Deze was door de buikvliesontsteking zo ontzettend gaar, dat de hechting bijna niet bleef zitten. Met heel veel moeite en in meerdere lagen is de buikspier nogmaals gesloten en halleluja, nu bleef de situatie wel stabiel, en Koos knapte zienderogen op. Na 14 dagen waren we er eigenlijk vrij zeker van dat de complicaties achter de rug waren en is Koos ontslagen. Tot grote opluchting van hemzelf, zijn baasjes en last but not least, ikzelf. Was de buikspier nogmaals opengegaan, dan had ik er een hard hoofd in gehad dat het nog goed zou komen. En dat voor zo'n leuke hond en zo'n stom oorspronkelijk probleem. Moraal van dit verhaal : vegetarisch eten is nog niet zo gek ! (maar lang niet zo lekker, .... he Koos ?)

Hoge Veluwe

Vorig weekend was voor mij een vrij weekend. En eentje waar ik enorm naar uitkeek ! Waarom ? Omdat ik een fotowedstrijd gewonnen heb, met als prijs een dagje fotoworkshop in het Nationaal Park de Hoge Veluwe. En het was geweldig ! 's Morgens vroeg direkt bij opening van het park naar binnen en vrijwel direkt kwamen we een stel reeen tegen, met hele mooie licht omstandigheden. En dus ook mooie foto's. Dan vogels fotograferen, onvoorstelbaar dichtbij door een heel speciale techniek van lokken van de vogels. Super gewoon ! 's Middags naar het zanderige gedeelte van de Veluwe, waar restanten boomstronk staan, dat net een soort aliens zijn doordat alleen de wortels nog in de grond zitten. En als toetje, de hertenbronst. We hebben er meer dan 50 hindes gezien, en enkele gigantische geweidragers die helemaal in het begin van de bronst zitten. Het zogenaamde burlen (roepen) is heel indrukwekkend. En dat allemaal op 50 tot 80 meter afstand. Magnifieke ervaring !

Grasmaaier slachtoffer

Twee in een week tijd ! Allebei geraakt door een grasmaaier, allebei met vreselijke wonden. Waarover ik het heb ? Over twee egels. Beide dieren waren helaas op het verkeerde moment op de verkeerde plaats en kwamen terecht in de messen van een grasmaaimachine. Helaas is de eeste vrij snel aan zijn verwondingen overleden nadat hij bij ons binnenkwam, maar de tweede gaat op dit moment vrij goed. Maar Marina is er dan ook al weken heel erg druk mee. Intensieve wondverzorging, voorkomen dat er maden in de wond komen, antibiotica tegen infektie, goede variabele voeding, en proberen dat het dier niet al te tam wordt, het is en blijft tenslotte een wild dier dat weer terug moet in de natuur. Door de grasmaaier had dit egeltje een enorme wond in zijn rug, zo groot dat het niet eens meer dicht te hechten was. Het moet dus secundair genezen, oftewel langzaam dicht groeien vanaf de wondranden. En gelukkig gaat dit goed. Als het zo door gaat kan het diertje met enkele weken weer naar buiten. Net voor de herfst, zodat hij een goed overwinteringsplaatsje kan zoeken. Hij is door de goede voeding er in ieder geval vet genoeg voor. Ik laat het u weten als Marina hem vrij laat. En mocht u gaan gras maaien, kijk dan even goed of in het lange gras of onder een hoopje bladeren geen egels verstopt liggen ! Het voorkomt een hoop ellende voor deze prachtige diertjes.

Veel ? ..... Heel veel !

Afgelopen week kreeg ik een hondje op het spreekuur met plasproblemen. Iedere keer weer kleine beetjes plassen en zo nu en dan ook wat urineverlies. Een urine onderzoek enige tijd geleden had een blaasontsteking aan het licht gebracht, maar de behandeling had maar kort geholpen. En nu waren de klachten alweer terug. Dat is nou typisch zo'n patient dat je het gevoel hebt dat er meer aan de hand is. Dus in overleg met de eigenaren maar besloten om een rontgenfoto van de blaas te maken, en indien dit niets zou opleveren een echo te doen. Maar de foto was duidelijk genoeg .... de hond zat helemaal vol met blaasstenen. En niet weinig, nee echt gigantisch veel. Het verbaast me nog steeds hogelijk dat zo'n dier hier niet meer klachten van heeft of aangeeft. De enigste therapie was hier operatief verwijderen van de blaasstenen, wat we dus ook gedaan hebben. En er is een pot vol stenen uitgekomen. Op de foto kun je mooi zien hoeveel het er wel zijn ! Varierend van 1 mm doorsnee tot de grootste van bijna 3 cm doorsnee. En het hondje ? Die deed het vrij snel na de operatie al weer goed. Nu nog even afwachten of de klachten de komende dagen definitief zijn verdwenen.