Koos

Koos heeft ons de afgelopen weken enorm veel kopzorgen bezorgd. En zijn baasjes heeft hij nog veel meer zorgen gegeven. Enkele weken geleden kwam Koos, een Golden Retriever met zijn baas binnen met het verhaal dat hij de vuilnisbak had geplunderd en ruim een kilo ribbetjes had opgegeten. Hij had er al wel iets van uitgebraakt, maar nog lang niet alles. Op een rontgenfoto bleek dan ook de gehele maag vol te zitten met allemaal botstukken. Waaronder heel veel superscherpe puntige delen, die bij heftig braken het risico geven dat ze dwars door de maagwand of de slokdarm heen konden gaan prikken. Er was helaas maar een oplossing mogelijk, operatief al deze scherpe delen uit de maag te halen. De hond werd dus geopereerd en al direkt na enkele dagen begon de ellende. Er bleek lekkage vanuit de maag plaats te vinden of te hebben gehad, waardoor er een enorme peritonitis (buikvliesontsteking) was ontstaan, met zelfs een soort fistelkanaal vanaf de maag naar de geopereerde buikwand toe. En dit bleef uiteraard maar lekken. En Koos maar vrolijk zijn. Niets heftig ziek, wat kleine zeurderige klachten ; een iets wisselende temperatuur, iets slomer dan normaal, wat slechter eten en drinken. Braken deed hij totaal niet (alleen de eerste dag gedaan), maar wel was hij wat misselijk. Echter bij sonderen van de buikwand kwam ik in de buikholte terecht, een reden om direkt opnieuw te opereren. Alle verklevingen, stolsels en fibrineklonten zijn verwijderd, de buik is gespoeld en gereinigd, het gat in de maag is opnieuw gehecht en de buikspier is opnieuw gesloten. En weer was Koos redelijk te pas de eerste paar dagen. Dus ik dacht, we hebben het gered. Maar nee hoor. Het Koosje besloot na enkele dagen weer slomer te worden, en bij zorgvuldige palpatie van de buikwand bleek de buikspier opengeknapt te zijn. Opnieuw de OK in dus. Sh..... !!! Bij inspektie van de buikspier bleek de draad uitgescheurd te zijn uit de hele slechte buikspier. Deze was door de buikvliesontsteking zo ontzettend gaar, dat de hechting bijna niet bleef zitten. Met heel veel moeite en in meerdere lagen is de buikspier nogmaals gesloten en halleluja, nu bleef de situatie wel stabiel, en Koos knapte zienderogen op. Na 14 dagen waren we er eigenlijk vrij zeker van dat de complicaties achter de rug waren en is Koos ontslagen. Tot grote opluchting van hemzelf, zijn baasjes en last but not least, ikzelf. Was de buikspier nogmaals opengegaan, dan had ik er een hard hoofd in gehad dat het nog goed zou komen. En dat voor zo'n leuke hond en zo'n stom oorspronkelijk probleem. Moraal van dit verhaal : vegetarisch eten is nog niet zo gek ! (maar lang niet zo lekker, .... he Koos ?)