Ingepeperd

Vorig weekend krijg ik in de dienst een teckeltje binnen, bloedend aan alle kanten. Slap hangt het hondje in de arm van zijn baasje en kijkt verdwaasd in het rond. Op mijn vraag wat er is gebeurd komt het volgende verhaal. De hond was samen met de beide andere hondjes even alleen in huis. Normaal geen probleem, maar nu lag er een zakje pepernoten op de tafel. Deze waren vergeten op te ruimen. Waarschijnlijk heeft één van de hondjes het zakje pepernoten van de tafel getrokken en open gekregen. Vervolgens is er een ruzie ontstaan over deze heerlijkheden (voernijd !) met als gevolg dat de oude teckel Lotje door de beide andere hondjes geperforeerd werd. Zo werd zij in huis door de eigenaar aangetroffen en bij mij binnengebracht. Een eerste vlotte onderzoek bracht aan het licht dat er geschat misschien wel honderd bijtgaten in de huid zaten. Wonderbaarlijk genoeg alleen maar perforatiewonden, nergens was een grote scheur in de huid te zien. Uit meerdere gaten was het arme dier nog aan het bloeden, maar omdat het onmogelijk was om exact te zeggen waar dit bloed vandaan kwam kon ik het ook niet gaan afbinden. Besloten werd om een drukverband rond de hals en nek aan te leggen om zo de bloedingen daar te stoppen. Tevens werd de hond aan het infuus gelegd om de aanwezige shock op te heffen en op een verwarmingsmatras gelegd. Shock kan namelijk levensbedreigend zijn en moet zo spoedig mogelijk worden behandeld ! Enkele forse pijnstillers erin, antibiotica erbij en dan is het afwachten geblazen. De eerste uren was het kritiek, de temperatuur daalde nog iets verder en Lotje reageerde amper op zijn omgeving. Maar in de loop van de avond kwam er iets verbetering, de temperatuur steeg langzaam en Lotje keek weer wat bewuster rond. De bloedingen waren gestopt en ik kreeg wat hoop voor Lotje. En inderdaad, in de volgende paar dagen knapt Lotje langzaam op en gaat weer eten en drinken. Nog wel erg pijnlijk, maar ze is een bikkel en ondergaat het gelaten. Na het weekend is ze weer naar huis gegaan en bij de controle later in de week lijkt alles goed te herstellen. Nu maar hopen dat het niet nog eens gebeurd.

Hermafrodiet

Enkele weken geleden kwam er bij Alma een Golden Retriever pup op het spreekuur met een wel heel zeldzaam aangeboren afwijking. Het hondje bleek tweeslachtig te zijn. Een tweeslachtig dier wordt hermafrodiet genoemd. Deze term is afgeleid van de Griekse mythologie, van het verhaal van Hermaphroditus, de vrucht van Hermes en Aphrodite, die mannelijk noch vrouwelijk was maar tezelfdertijd beide geslachten vertegenwoordigde. Bij het puppie was in de vagina opening een duidelijke uitstulping in de vorm van een penis te zien. Een unicum ! Tijdens de aanleg van de geslachtsorganen is er ergens iets niet goed gegaan in de ontwikkeling van het geslachtsorgaan. In oorsprong worden bij het embryo één basis voor een geslachtsorgaan aangelegd, die zich afhankelijk van de chromosomen (XX bij vrouwelijke dieren en XY bij mannelijke dieren) uiteindelijk ontwikkeld tot een vagina opening of een penis. Gaat er in dit traject iets fout, dan worden beide in meer of mindere mate aangelegd, zoals ook bij deze pup het geval is. Het hondje zelf heeft er totaal geen last van, plast normaal (uit welke opening ?) en gedraagt zich als een normale pup. Hoe het inwendig is aangelegd (reu of teef ? ) is volkomen onbekend. Interessant wordt het ook om te zien hoe de pup zich tijdens de groei gaat ontwikkelen. Welk orgaandeel zal het meest uitgroeien en hoe zal het gedrag uiteindelijk zijn ? De toekomst zal het leren, wij zijn in ieder geval heel benieuwd hier naar.

Krantenjongen

In de dienst belt er een mevrouw op met de wat verontrustende mededeling dat ze een hond heeft die zijn bek niet meer open kan doen. Dat is een probleem dat we niet zo vaak horen. Meestal kan de bek wel open maar willen ze het niet, omdat het pijnlijk is. Bijvoorbeeld bij een ontsteking van het kaakgewricht of bij een kaakgewricht dat uit de kom is. Een enkele keer echter kan de bek werkelijk niet open, bijvoorbeeld bij tetanus of bij een bepaalde autoimmuun ziekte waarbij de kauwspieren niet meer werken. En een heel enkele keer kan de bek niet open omdat de hoektanden en kiezen aan elkaar vastgelijmd zitten. Zo ook hier. De hond heeft lopen kauwen op reclamefolders en heeft door het vermengen van speeksel en het gladde reclame papier in zijn mond een soort papiermaché gemaakt, dat langzamerhand steeds meer tussen de tanden gaat zitten en opdroogt. Dan zit plotseling boven en onderkaak aan elkaar en zit alles muurvast ! De bek kan met geen mogelijkheid meer open en er hard steeds meer papiermaché uit. Een ontzettend vervelend probleem, maar ook een potentieel gevaarlijk probleem. Als de hond zou beginnen te braken, dan kan dit braaksel nergens naar toe en er bestaat een groot risico dat de hond stikt in zijn eigen braaksel. Dus ik heb de hond direkt laten komen. Bij deze hond zaten alleen de hoektanden aan elkaar vast gebakken, zowel links als rechts. Gelukkig was het een hele brave oudere hond, die redelijk stil bleef zitten terwijl ik met tandartskrabbertjes en tangetjes heel voorzichtig de lijmmassa tussen de hoektanden vandaan peuter. En als één kant los is en van de andere kant iets af is krijgt hij opeens zijn bek weer open. Nog wat laatste restjes papiermaché slikt hij gauw in. Gelukkig loopt alles op die manier zonder schade goed af.

Paaltje

Met een ernstig bloedende hond zie ik ze aan komen lopen over de parkeerplaats. De hond hangt slap in zijn armen terwijl het bloed van zijn kop afgutst. Bij een snelle eerste controle blijkt er een enorme wond aan de bovenzijde van de neus, oog en schedel aanwezig te zijn. De hond is tijdens het spelen in het park in het donker vol tegen een paaltje aangerend, waarbij deze in de schedel is binnengedrongen. Bij verder onderzoek blijkt het bot van de linker neushelft gebroken te zijn en omhoog gedrukt, de oogkas is kapot, er is enorm veel spierschade aan de linkerzijde van het gezicht en het oog is naar binnen gedrukt door de oogkas heen de neus in. Door het afscheuren van een van de grote bloedvaten is er een enorme bloeding. De hond gedraagt zich tijdens dit onderzoek voorbeeldig. Ondanks het feit dat het wel gruwelijk pijnlijk moet zijn geeft ze geen krimp tijdens het onderzoek en bijt niet eens ! Wonderbaarlijk, ik had het haar gezien de verwondingen niet kwalijk genomen. Wat een super karakter. Gauw wordt de hond onder narcose gebracht en de OK ingereden. Een enorme klus volgt. De botdelen worden met enkele plaatjes weer op de goed plaatse gezet. Vervolgens is er weer vorm gegeven aan de oogkas en is het oog terug gezet, zijn de oogspieren weer aangehecht en is de traanklier weer terug gezet op zijn oorspronkelijke plaats. Dan worden de aangezichtsspieren gehecht waarna tenslotte de huid wordt gesloten. En dan is het afwachten. Afwachten wat er nog werkt, of het oog het nog doet, of dat de hond blind is. Of hij zijn oogleden wel kan bewegen, of de neus niet een enorm probleem wordt, of de lippen wel bewogen kunnen worden en of er niet nog onzichtbare hersenschade is opgetreden. Maar het herstelt allemaal wonderbaarlijk goed en snel. De volgende dag is het al dusdanig goed dat hij naar huis mag met een flinke portie pijnstilling en antibiotica. Bij de eerstvolgende controle is het allemaal nog wel enorm gezwollen maar lijkt het meeste te funktioneren. Het oog heeft visus en kan bewegen. De hond kan goed eten en slikken, en de lippen hangen niet af. En bij iedere volgende controle gaat het beter. Binnenkort gaan we de plaatjes er weer uithalen en nog een kleine correctie doen aan het derde ooglid, dat gedeeltelijk voor het oog zit. Maar voor de rest doet ze het uitstekend, net zo enthousiast en vriendelijk als voor het ongeluk. Wat een superhond !

 

Onverwachts !

Er komt op het spreekuur een mevrouw met Dirk, een jonge hond, bezorgd kijkend. De reden voor de bezorgdheid is al snel zichtbaar. Aan de buitenzijde van de borstkast zit een keiharde, eigrote dikte, die pijnlijk is voor Dirk. Het is een jonge hond van 8 maanden oud, en dan gaan bij dit soort diktes direkt de alarmbellen rinkelen. Er komt namelijk bij honden op deze leeftijd een kankersoort voor die uitgaat van de ribben en het ribkraakbeen. Deze diktes groeien vrij snel en zijn erg pijnlijk, en als je er niet snel genoeg bij bent ook dodelijk. We maken een foto van de borstholte, maar daar is nog geen aantasting van het benige gedeelte van de rib te zien. Het kraakbeen is nog te dun om goed in beeld te krijgen op deze leeftijd en de waarschijnlijkheidsconclusie is dan ook een kraakbenige tumor van de ribwand. Het plan is om de dikte op korte termijn operatief te verwijderen. Zo gezegd zo gedaan. De hond komt voor operatie en we gaan de dikte chirurgisch verwijderen, al dan niet tezamen met een stuk van de ribwand. Nadat de hond onder narcose is en de operatieplaats voorbereid is begin ik voorzichtig met het benaderen van de dikte. Eerst probeer ik uit te zoeken aan hoeveel ribben de dikte vast zit. Het voelt hard aan en ik volg de randen van de dikte. Tot mijn verbazing kom ik op een gegeven moment uit tussen het ribkraakbeen en de dikte, hij blijkt er niet aan vast te zitten. Dat is vreemd, want dat was wel de verwachting. De waarschijnlijkheidsdiagnose ribtumor kan direkt de ijskast in, dat is het niet. Wat dan wel ? Langzaam maak ik de rest van de dikte los en plotseling zie ik een vreemd recht bruin streepje materiaal in de dikte te voorschijn komen. Wat zullen we nu hebben ? Het moet wel een vreemd voorwerp zijn. In eerste instantie denk ik aan een houtsplinter dat van buitenaf onder de huid is terechtgekomen. Tot mijn verrassing komt er steeds meer hout te voorschijn en al snel weten we wat het is. Het is een 15 cm lange sateprikker die vanuit de borstholte naar buiten steekt. Dirk heeft deze opgegeten en vervolgens is de prikker door de maagwand heen gegaan, net langs de lever door het middenrif heen en vervolgens net bij de long langs door de ribwand naar buiten. Een wonder dat er niets essentieels beschadigd is ! De prikker is er al snel uit en de wond kan worden gesloten. Voor de zekerheid laten we nog een drain achter zodat eventueel wondvocht nog weg kan. Jolanda legt een borstverband aan en Dirk kan van tafel naar de recovery. Eind van de middag kan hij naar huis en komt zijn baasje hem helemaal blij weer ophalen. Enkele dagen later komt Dirk als vanouds de praktijk binnen, vrolijk wispelend en weer helemaal de oude. Gelukkig maar !

 

Joekelsgroot

Eind van het middagspreekuur staat er gistermiddag opeens een man met een chow-chow in de wachtkamer. De hond is ziek en niet vooruit te branden. Alma roept hem binnen en begint de ziektegeschiedenis uit te vragen. Al snel blijkt er een sterke verdenking te zijn van een baarmoederontsteking, wat wij in de praktijk een pyo of pyometra noemen. Dat zijn teefjes die over het algemeen enkele weken geleden loops zijn geweest en tijdens deze loopsheid een ontsteking in de baarmoeder hebben binnengekregen. Na de loopsheid sluit de baarmoedermond zich weer en de bacteriën kunnen zich ongeremd gaan vermeerderen. De baarmoeder vult zich dan langzaam met pus en kan enorm groot worden. Aanvankelijk merkt de eigenaar dan nog niet zoveel aan zijn of haar hondje. Pas als de hond wat slomer wordt, opeens veel meer gaat drinken of als er uitvloeiing zichtbaar wordt bij de vagina gaan de alarmbellen rinkelen en komt men op het spreekuur. En dan kan het een echt levensbedreigend spoedgeval zijn. Als de baarmoeder namelijk scheurt door de grote druk van de pussige inhoud, dan komt deze pus vrij in de buikholte, wat onvermijdelijk binnen enkele uren tot de dood gaat leiden. Ook bij deze Chow-chow was dit het risico. Op de door Alma gemaakte röntgenfoto is een enorme baarmoeder te zien, die vrijwel de gehele buikholte opvult. Er is maar één optie, en dat is direct operatief ingrijpen en de baarmoeder verwijderen. Nog tijdens het avondspreekuur wordt hieraan begonnen, samen met Femke opereert Alma de hond. En het blijkt een gigaklus te zijn. De baarmoeder is zo enorm groot dat ze slechts met heel veel moeite uit de buik te krijgen is. Het is uitermate voorzichtig werken, want de wand van de baarmoeder is heel kwetsbaar door de ontsteking en staat onder hoge spanning door de pussige inhoud. Er is dan ook een groot risico dat de baarmoeder alsnog scheurt, met alle gevolgen vandien. Gelukkig zijn mijn dierenartsen uitstekende chirurgen en klaren ze de klus zonder noemenswaardige complicaties. Nog geen twee uur na de ingreep staat de hond ons alweer argwanend achterin het hok aan te kijken. Ze heeft geluk gehad dat haar baas nog tijdig is gekomen. Eén of twee dagen langer zou ze anders niet meer hebben gered. Vanochtend gaat ze alweer vrolijk lopend naar huis.

Bolle wangen ?

Kort geleden kreeg ik een moerasschildpadje op het spreekuur met een klacht die we vrij geregeld zien. Aan beide zijkanten van de kop puilt een gebied uit. Dit zit ter hoogte van de wang, maar dat is het niet. Datgene wat uitpuilt is het binnenste gehoorgang van de schildpad. De schildpad heeft niet zoals wij een oorschelp en heeft alleen maar een binnenoor. Dus waar ons trommelvlies begint, daar vandaan begint het oor van de schildpad. Nu komt het geregeld voor dat dit binnenoor gaat ontsteken. Dit noemen we een otitis media. Er ontstaat dan dikke harde pus in de gehoorgang en dat drukt het trommelvlies naar buiten toe. Dit is uiteraard erg pijnlijk en de schildpad stopt vaak met eten. Oorzaak is vaak vuil zwemwater van het dier. Dus onvoldoende hygiene. De behandeling bestaat uit een kombinatie van antibiotica, het openleggen en leeg halen van de gehoorgang, het water in de bak van de schildpad verversen (en schoon houden !) en de temperatuur van het water tijdelijk wat verhogen. Over het algemeen treedt er dan een snelle genezing op. Op onderstaande foto's zie je de uitpuiling van de gehoorgangen en de hoeveelheid dikke prut die ik eruit gehaald heb.

Open dag !

Op zaterdag 25 augustus houden wij als Dierenkliniek Twente een open dag. We bestaan deze maand 15 jaar en dat willen we vieren. U bent bij deze dan ook allemaal van harte uitgenodigd om op deze dag eens een kijkje achter de schermen te komen nemen. U krijgt nu de kans om in onze geavanceerde operatiekamer te kijken, een demonstratie echo mee te maken, digitale rontgenfoto's te bekijken, de opname ruimtes van hond, kat en knaagdieren te bezoeken en een kijkje te nemen op de kraampjesmarkt. Ook zijn er enkele demonstraties gepland, onder andere van de hondenbrigade van de politie. Voor de kinderen is er een springkussen aanwezig. Het gaat een uitermate gezellige dag worden ! Kom dus allemaal en vertel al uw kennissen en vrienden over onze open dag. Hou onze website en facebook pagina in de gaten voor het laatste nieuws en ... meldt u zich alvast aan via de website ?

Nieuwe website online

Met ingang van 13 juli is onze nieuwe website online. De site heeft een fris en nieuw uiterlijk gekregen en is hierdoor een stuk overzichtelijker geworden. Langzamerhand zullen alle verschillende rubrieken gevuld gaan worden en komt er steeds meer informatie op te staan. Ik hoop dat u geregeld terug zult komen op onze site.

Gigantisch

In de 16 jaar dat ik nu dierenarts ben heb ik al vele baarmoederontstekingen gezien en geopereerd. Een voorzichtige schatting komt uit op denk ik een dikke 300 zogenaamde pyometra operaties. Dit zijn ingrepen waarbij de baarmoeder ontstoken is en als een grote zak vol met pus in de buik ligt. Het zijn risicovolle operaties, want als de baarmoeder voor of tijdens de ingreep scheurt dan komt alle pus vrij in de buikholte, met een buikvliesontsteking als gevolg. Als hier niet adequaat wordt ingegrepen dan sterven deze dieren over het algemeen binnen enkele uren op een ellendige en pijnlijke manier. Gelukkig is een baarmoeder enorm flexibel en gebeurt dit niet zo heel gauw. De meeste honden en katten die wij met deze aandoening op het spreekuur krijgen hebben als klacht dat ze heel veel drinken en plassen en soms een etterige uitvloeiing uit de vagina hebben. Meestal treedt dit bij honden enkele weken na de loopsheid op. De verdere diagnose doen we door of een röntgenfoto te maken, waarop we de baarmoeder als een grote witte vlek zien liggen, of door een echo te maken om zo de ontstoken baarmoeder in beeld te krijgen. Aansluitend wordt het dier geopereerd en verwijderen we de baarmoeder met de eierstokken. Nu kwam er twee weken geleden een klein poesje op het spreekuur met als klacht dat ze een dikke buik had gekregen de laatste tijd. Verder had het diertje geen klachten. Tana, zoals ze heet, werd verder onderzocht en bij afvoelen van de buik was er een zachte inhoud te voelen. Er werd een röntgenfoto gemaakt en hier was een enorme grijze vlek te zien die vrijwel de gehele buik opvulde.

De vlek was echter zo groot dat het ons niet geheel duidelijk was of het nu wel of niet een baarmoederontsteking was of dat er misschien een tumor in de buik aanwezig was. Zeker ook gezien het feit dat de Tana niet ziek was en niet veel dronk. Ook was er geen uitvloeiing vaginaal. Dan maar de echo erop. Echter ook hier een onduidelijk beeld met erg veel massa's en vocht en wat vrij vocht in de buikholte. Kortom we waren niet zeker van onze zaak of het nu wel of niet een pyometra (baarmoederontsteking) was. Duidelijk genoeg echter om tot een spoedoperatie te besluiten en te kijken wat we tegenkwamen en indien mogelijk dit te verhelpen. Dus Tana gaat dezelfde dag nog op de OK tafel en tot mijn grote verbazing zie ik een gigantische baarmoeder liggen, die zo ongeveer de gehele buikholte opvult. Wonderbaarlijk dat dit dier geen klachten had en niet doodziek was. En een enorme mazzel dat de baarmoeder nog niet gescheurd was, want dat had maar zo kunnen gebeuren. Heel voorzichtig heb ik de baarmoeder verwijderd en gelukkig verliep alles zonder complicaties. Nadien hebben we de baarmoeder gewogen : een totaal gewicht van 700 gram. En dat terwijl Tana zelf voor de OK maar 3,9 kg woog (dus inclusief de baarmoeder). Oftewel ruim 1/6e deel van haar lichaamsgewicht bestond uit ontstoken weefsel en pus ! Ik heb het bij een poes nog niet eerder zo erg gezien ! Eergisteren was ze bij mij op controle en het gaat prima. Nu achteraf blijkt toch wel dat ze veel vlotter is en een betere eetlust heeft dan voor de ingreep. Kan ook bijna niet anders lijkt me.