Onverwachts !

Er komt op het spreekuur een mevrouw met Dirk, een jonge hond, bezorgd kijkend. De reden voor de bezorgdheid is al snel zichtbaar. Aan de buitenzijde van de borstkast zit een keiharde, eigrote dikte, die pijnlijk is voor Dirk. Het is een jonge hond van 8 maanden oud, en dan gaan bij dit soort diktes direkt de alarmbellen rinkelen. Er komt namelijk bij honden op deze leeftijd een kankersoort voor die uitgaat van de ribben en het ribkraakbeen. Deze diktes groeien vrij snel en zijn erg pijnlijk, en als je er niet snel genoeg bij bent ook dodelijk. We maken een foto van de borstholte, maar daar is nog geen aantasting van het benige gedeelte van de rib te zien. Het kraakbeen is nog te dun om goed in beeld te krijgen op deze leeftijd en de waarschijnlijkheidsconclusie is dan ook een kraakbenige tumor van de ribwand. Het plan is om de dikte op korte termijn operatief te verwijderen. Zo gezegd zo gedaan. De hond komt voor operatie en we gaan de dikte chirurgisch verwijderen, al dan niet tezamen met een stuk van de ribwand. Nadat de hond onder narcose is en de operatieplaats voorbereid is begin ik voorzichtig met het benaderen van de dikte. Eerst probeer ik uit te zoeken aan hoeveel ribben de dikte vast zit. Het voelt hard aan en ik volg de randen van de dikte. Tot mijn verbazing kom ik op een gegeven moment uit tussen het ribkraakbeen en de dikte, hij blijkt er niet aan vast te zitten. Dat is vreemd, want dat was wel de verwachting. De waarschijnlijkheidsdiagnose ribtumor kan direkt de ijskast in, dat is het niet. Wat dan wel ? Langzaam maak ik de rest van de dikte los en plotseling zie ik een vreemd recht bruin streepje materiaal in de dikte te voorschijn komen. Wat zullen we nu hebben ? Het moet wel een vreemd voorwerp zijn. In eerste instantie denk ik aan een houtsplinter dat van buitenaf onder de huid is terechtgekomen. Tot mijn verrassing komt er steeds meer hout te voorschijn en al snel weten we wat het is. Het is een 15 cm lange sateprikker die vanuit de borstholte naar buiten steekt. Dirk heeft deze opgegeten en vervolgens is de prikker door de maagwand heen gegaan, net langs de lever door het middenrif heen en vervolgens net bij de long langs door de ribwand naar buiten. Een wonder dat er niets essentieels beschadigd is ! De prikker is er al snel uit en de wond kan worden gesloten. Voor de zekerheid laten we nog een drain achter zodat eventueel wondvocht nog weg kan. Jolanda legt een borstverband aan en Dirk kan van tafel naar de recovery. Eind van de middag kan hij naar huis en komt zijn baasje hem helemaal blij weer ophalen. Enkele dagen later komt Dirk als vanouds de praktijk binnen, vrolijk wispelend en weer helemaal de oude. Gelukkig maar !