Joekelsgroot

Eind van het middagspreekuur staat er gistermiddag opeens een man met een chow-chow in de wachtkamer. De hond is ziek en niet vooruit te branden. Alma roept hem binnen en begint de ziektegeschiedenis uit te vragen. Al snel blijkt er een sterke verdenking te zijn van een baarmoederontsteking, wat wij in de praktijk een pyo of pyometra noemen. Dat zijn teefjes die over het algemeen enkele weken geleden loops zijn geweest en tijdens deze loopsheid een ontsteking in de baarmoeder hebben binnengekregen. Na de loopsheid sluit de baarmoedermond zich weer en de bacteriën kunnen zich ongeremd gaan vermeerderen. De baarmoeder vult zich dan langzaam met pus en kan enorm groot worden. Aanvankelijk merkt de eigenaar dan nog niet zoveel aan zijn of haar hondje. Pas als de hond wat slomer wordt, opeens veel meer gaat drinken of als er uitvloeiing zichtbaar wordt bij de vagina gaan de alarmbellen rinkelen en komt men op het spreekuur. En dan kan het een echt levensbedreigend spoedgeval zijn. Als de baarmoeder namelijk scheurt door de grote druk van de pussige inhoud, dan komt deze pus vrij in de buikholte, wat onvermijdelijk binnen enkele uren tot de dood gaat leiden. Ook bij deze Chow-chow was dit het risico. Op de door Alma gemaakte röntgenfoto is een enorme baarmoeder te zien, die vrijwel de gehele buikholte opvult. Er is maar één optie, en dat is direct operatief ingrijpen en de baarmoeder verwijderen. Nog tijdens het avondspreekuur wordt hieraan begonnen, samen met Femke opereert Alma de hond. En het blijkt een gigaklus te zijn. De baarmoeder is zo enorm groot dat ze slechts met heel veel moeite uit de buik te krijgen is. Het is uitermate voorzichtig werken, want de wand van de baarmoeder is heel kwetsbaar door de ontsteking en staat onder hoge spanning door de pussige inhoud. Er is dan ook een groot risico dat de baarmoeder alsnog scheurt, met alle gevolgen vandien. Gelukkig zijn mijn dierenartsen uitstekende chirurgen en klaren ze de klus zonder noemenswaardige complicaties. Nog geen twee uur na de ingreep staat de hond ons alweer argwanend achterin het hok aan te kijken. Ze heeft geluk gehad dat haar baas nog tijdig is gekomen. Eén of twee dagen langer zou ze anders niet meer hebben gered. Vanochtend gaat ze alweer vrolijk lopend naar huis.