Prachtochtend

Afgelopen zaterdag heb ik een workshop gevolgd bij Bas Meelker in het Lauwersmeer. Heel vroeg opgestaan (tegen 5 uur al) om een uur voor zonsopgang al ter plaatse te kunnen zijn. Na een korte kennismaking het veld in, met een schitterende zonsopgang als opening van de dag. Een beetje grondmist, prachtige kleuren en een windstil wateroppervlak met prachtige spiegeling toverde fantastische beelden op mijn scherm. Door de mist is de horizon niet zichtbaar en gaat de zee naadloos over in de lucht, wat een bijna surrealistisch beeld oplevert. Fantastisch mooi vind ik. Dan naar diverse plekken geweest waar we allerlei vogels hebben gespot, met prachtige series opnames van zwanen, reigers en ganzen. Vooral de zwanen in heel zacht (mistig) licht vind ik erg geslaagd. De opnames zijn fors overbelicht, om de wat mystieke sfeer te creeeren. Na de lunch zijn we Schotse Hooglanders en Konikpaarden gaan zoeken. En dat lukte, ook weer met een hele serie mooie opnames tot gevolg. Op een gegeven moment komen de Konikpaarden met zijn vijftigen in volle galop op de drinkplas af, waar wij stonden opgesteld. Geweldig ! De roffelende hoeven, de kreten van de paarden, het flitsende voorbijgaan, heerlijk ! Maar oh wat moeilijk om hier opnames van te maken. Het gaat allemaal supersnel en er gebeurd ongelooflijk veel tegelijk. Om dan je compositie, belichting en sluitertijd goed onder controle te hebben valt helemaal niet mee ! Maar ook deze platen zijn toch zeer geslaagd. Ik plaats er hier een viertal als overzicht van de dag, de rest van de opnames moet u in de rubriek nieuwe foto's of in een later stadium in de rubriek Lauwersmeer en Paarden maar eens rustig bekijken. De cursus van Bas is een enorme aanrader, hij legt veel dingen uit, en verteld op een open manier hoe hij zijn opnames maakt. Leerzaam en ik ben weer veel opgestoken. Ga ook zeker nog een keer terug !

Bronst op de veluwe

Vorig weekend zijn we met natuurfocus (mijn natuurfotoclub) naar de Hoge Veluwe geweest, alwaar de bronst op zijn hoogtepunt was. Een geweldig spektakel, waarbij het plaatshert druk bezig is om zijn verzamelde clubje hindes bij elkaar te houden. Hierbij rent hij van hort naar her, drijft de hindes terug naar waar hij ze hebben wil, staat dan geregeld even stil om eens flink te burlen,waarna het schouwspel weer van voren af aan begint. Een prachtig iets om bij aanwezig te zijn ! Fotografisch gezien erg moeilijk om wat originele platen te maken, aangezien er tientallen fotografen aanwezig zijn om het schouwspel vast te leggen. Maar ik heb erg mijn best gedaan met, ik mag wel zeggen, een heel fraai resultaat. Twee hindes gingen enthousiast met elkaar aan het boksen, wat enkele fraaie platen opleverde, ik heb gepoogd om de camere mat een lange sluitertijd mee te trekken met het plaatshert, wat lekker veel beweging en dynamiek in het beeld geeft, en ik heb gewoon wat lekkere platen gemaakt van de hindes en de grote geweidragers in het landschap. Hier staan enkele van deze platen, voor de rest (die zeker zo mooi zijn) moet u maar even op de website kijken. Het is een aanrader om dit spektakel zelf eens te gaan bekijken. De bronst loopt echter op zijn eind, dus waarschijnlijk heeft u hier pas volgend jaar de kans weer op !

Wauw !

Zit ik net achter mijn bureau te werken, zie ik opeens door de gordijnen heen het buitenlicht aangaan. Op zich niets vreemds, maar dit licht hangt boven mijn voliere, en het aanspringen van de lamp duidt vaak op een kat die het op de vogels voorzien heeft. Meestal zijn het onze eigen katten (Dikkie Dik of Wisp) en onze vogels zijn hier volledig aan gewend en reageren er amper meer op. Maar ze gingen nu zo te keer dat ik toch even door de gordijnen moest kijken. En wat schertst mijn grote verbazing : boven op de voliere zit een bosuil enthousiast naar mijn vogels te kijken (en wat minder enthousiast naar mij). Wat een geweldig gezicht, op nog geen meter afstand. Helemaal te gek ! Zoals u misschien al eerder gelezen heb ben ik helemaal verslaafd van de roofvogels, ik vind het geweldige vogels. De foto's bij dit verhaal heb ik deze zomer in Zeeland gemaakt tijdens een roofvogel fotoworkshop. Supertoffe dag, met geweldige opnames. Kijk ook maar eens op mijn fotowebsite http://www.hollandphotography.eu/ , hier staan nog veel meer platen van deze dag. Maar deze wilde uil-ervaring was toch wel helemaal geweldig.

Jane

Nog een groot probleem was Jane, een 11 jaar oude Dwergschnauzer. Ze had een grote kwaadaardige tumor bij haar oog, en het was absoluut noodzakelijk om deze te verwijderen. Echter Jane heeft een dijk van een hartprobleem en was een risico patient eerste klas. Na zorgvuldig overleg met de eigenaar en het afwegen van de risico's van de operatie tegen het risico van de tumor is toch besloten tot opereren. En alles ging prima, Jane doorstond de OK prima, en kon bijkomen in haar hokje. Tot grote schrik van Jolanda, die in de opname aan het werk was, zuchte Jane (die alweer wakker was) een keer diep en viel om. Dood ! Geen ademhaling meer, geen hartslag meer. En maar een optie over, reanimeren. Zo gezegd, zo gedaan, hartmassage, tube er weer in zodat we konden beademen, en adrenaline rechtsstreeks in het hart om te proberen de hartslag weer op gang te krijgen. De eerste injectie deed ze helemaal niets op. Kort daarna nog een volle ampul adrenaline gegeven, onder het motto god zegene de greep. En verd.... , het hart begon weer te slaan, nadat het toch zeker al twee minuten uitsluitend door hartmassage had geklopt. Helaas waren de complicaties nog lang niet achter de rug. We hebben het volgende half uur nog twee maal moeten reanimeren, maar ook hier kwam ze wonderbaarlijk genoeg goed doorheen. En nogmaals drie uur later begon ze weer bij te komen. Ik hab haar vervolgens 's avonds mee naar huis genomen zodat ik haar strak in de gaten kon houden. Maar alles ging goed, ze sliep heel veel en diep, maar haar hartslag bleef regelmatig en krachtig. Echter toen ze een keer goed wakker was bleek haar karakter volkomen veranderd, ze was super agressief ! Ook tegen haar bazinnetje, wat uiteraard vreselijk om te zien is. Leeft je hondje, kun je er niet eens mee knuffelen ! Maar door een goed liefdevolle verzorging en doorzetten van de baas knapte ook dit gedrag weer op en enkele dagen later was Jane weer helemaal de oude. Het gekke was zelfs dat ze volgens haar bazen vlotter en beter te pas was dan voor de hele toestand. Hoe wonderbaarlijk kan het leven toch verlopen ! Zo ben je dood, en zo ben je als herboren. Machtig mooi !! Maar wel enorm veel mazzel ! En ik moet eerlijk zeggen dat ik er wel een paar maanden ouder van ben geworden. Voor een dierenarts is er niets zo stressvol als een dier dat bij jou op tafel er plotseling mee ophoudt ! Ook al kun je er niets aan doen, dit is wel zo ontzettend rot. Des te blijer ben ik dan ook als zo'n hondje als Jane toch nog weer helemaal goed komt. Oh ja, de tumor bij het oog is ook volledig weg, je zou bijna vergeten dat hier toch alles om ging !

Koos

Koos heeft ons de afgelopen weken enorm veel kopzorgen bezorgd. En zijn baasjes heeft hij nog veel meer zorgen gegeven. Enkele weken geleden kwam Koos, een Golden Retriever met zijn baas binnen met het verhaal dat hij de vuilnisbak had geplunderd en ruim een kilo ribbetjes had opgegeten. Hij had er al wel iets van uitgebraakt, maar nog lang niet alles. Op een rontgenfoto bleek dan ook de gehele maag vol te zitten met allemaal botstukken. Waaronder heel veel superscherpe puntige delen, die bij heftig braken het risico geven dat ze dwars door de maagwand of de slokdarm heen konden gaan prikken. Er was helaas maar een oplossing mogelijk, operatief al deze scherpe delen uit de maag te halen. De hond werd dus geopereerd en al direkt na enkele dagen begon de ellende. Er bleek lekkage vanuit de maag plaats te vinden of te hebben gehad, waardoor er een enorme peritonitis (buikvliesontsteking) was ontstaan, met zelfs een soort fistelkanaal vanaf de maag naar de geopereerde buikwand toe. En dit bleef uiteraard maar lekken. En Koos maar vrolijk zijn. Niets heftig ziek, wat kleine zeurderige klachten ; een iets wisselende temperatuur, iets slomer dan normaal, wat slechter eten en drinken. Braken deed hij totaal niet (alleen de eerste dag gedaan), maar wel was hij wat misselijk. Echter bij sonderen van de buikwand kwam ik in de buikholte terecht, een reden om direkt opnieuw te opereren. Alle verklevingen, stolsels en fibrineklonten zijn verwijderd, de buik is gespoeld en gereinigd, het gat in de maag is opnieuw gehecht en de buikspier is opnieuw gesloten. En weer was Koos redelijk te pas de eerste paar dagen. Dus ik dacht, we hebben het gered. Maar nee hoor. Het Koosje besloot na enkele dagen weer slomer te worden, en bij zorgvuldige palpatie van de buikwand bleek de buikspier opengeknapt te zijn. Opnieuw de OK in dus. Sh..... !!! Bij inspektie van de buikspier bleek de draad uitgescheurd te zijn uit de hele slechte buikspier. Deze was door de buikvliesontsteking zo ontzettend gaar, dat de hechting bijna niet bleef zitten. Met heel veel moeite en in meerdere lagen is de buikspier nogmaals gesloten en halleluja, nu bleef de situatie wel stabiel, en Koos knapte zienderogen op. Na 14 dagen waren we er eigenlijk vrij zeker van dat de complicaties achter de rug waren en is Koos ontslagen. Tot grote opluchting van hemzelf, zijn baasjes en last but not least, ikzelf. Was de buikspier nogmaals opengegaan, dan had ik er een hard hoofd in gehad dat het nog goed zou komen. En dat voor zo'n leuke hond en zo'n stom oorspronkelijk probleem. Moraal van dit verhaal : vegetarisch eten is nog niet zo gek ! (maar lang niet zo lekker, .... he Koos ?)