Ingepeperd

Vorig weekend krijg ik in de dienst een teckeltje binnen, bloedend aan alle kanten. Slap hangt het hondje in de arm van zijn baasje en kijkt verdwaasd in het rond. Op mijn vraag wat er is gebeurd komt het volgende verhaal. De hond was samen met de beide andere hondjes even alleen in huis. Normaal geen probleem, maar nu lag er een zakje pepernoten op de tafel. Deze waren vergeten op te ruimen. Waarschijnlijk heeft één van de hondjes het zakje pepernoten van de tafel getrokken en open gekregen. Vervolgens is er een ruzie ontstaan over deze heerlijkheden (voernijd !) met als gevolg dat de oude teckel Lotje door de beide andere hondjes geperforeerd werd. Zo werd zij in huis door de eigenaar aangetroffen en bij mij binnengebracht. Een eerste vlotte onderzoek bracht aan het licht dat er geschat misschien wel honderd bijtgaten in de huid zaten. Wonderbaarlijk genoeg alleen maar perforatiewonden, nergens was een grote scheur in de huid te zien. Uit meerdere gaten was het arme dier nog aan het bloeden, maar omdat het onmogelijk was om exact te zeggen waar dit bloed vandaan kwam kon ik het ook niet gaan afbinden. Besloten werd om een drukverband rond de hals en nek aan te leggen om zo de bloedingen daar te stoppen. Tevens werd de hond aan het infuus gelegd om de aanwezige shock op te heffen en op een verwarmingsmatras gelegd. Shock kan namelijk levensbedreigend zijn en moet zo spoedig mogelijk worden behandeld ! Enkele forse pijnstillers erin, antibiotica erbij en dan is het afwachten geblazen. De eerste uren was het kritiek, de temperatuur daalde nog iets verder en Lotje reageerde amper op zijn omgeving. Maar in de loop van de avond kwam er iets verbetering, de temperatuur steeg langzaam en Lotje keek weer wat bewuster rond. De bloedingen waren gestopt en ik kreeg wat hoop voor Lotje. En inderdaad, in de volgende paar dagen knapt Lotje langzaam op en gaat weer eten en drinken. Nog wel erg pijnlijk, maar ze is een bikkel en ondergaat het gelaten. Na het weekend is ze weer naar huis gegaan en bij de controle later in de week lijkt alles goed te herstellen. Nu maar hopen dat het niet nog eens gebeurd.

Hermafrodiet

Enkele weken geleden kwam er bij Alma een Golden Retriever pup op het spreekuur met een wel heel zeldzaam aangeboren afwijking. Het hondje bleek tweeslachtig te zijn. Een tweeslachtig dier wordt hermafrodiet genoemd. Deze term is afgeleid van de Griekse mythologie, van het verhaal van Hermaphroditus, de vrucht van Hermes en Aphrodite, die mannelijk noch vrouwelijk was maar tezelfdertijd beide geslachten vertegenwoordigde. Bij het puppie was in de vagina opening een duidelijke uitstulping in de vorm van een penis te zien. Een unicum ! Tijdens de aanleg van de geslachtsorganen is er ergens iets niet goed gegaan in de ontwikkeling van het geslachtsorgaan. In oorsprong worden bij het embryo één basis voor een geslachtsorgaan aangelegd, die zich afhankelijk van de chromosomen (XX bij vrouwelijke dieren en XY bij mannelijke dieren) uiteindelijk ontwikkeld tot een vagina opening of een penis. Gaat er in dit traject iets fout, dan worden beide in meer of mindere mate aangelegd, zoals ook bij deze pup het geval is. Het hondje zelf heeft er totaal geen last van, plast normaal (uit welke opening ?) en gedraagt zich als een normale pup. Hoe het inwendig is aangelegd (reu of teef ? ) is volkomen onbekend. Interessant wordt het ook om te zien hoe de pup zich tijdens de groei gaat ontwikkelen. Welk orgaandeel zal het meest uitgroeien en hoe zal het gedrag uiteindelijk zijn ? De toekomst zal het leren, wij zijn in ieder geval heel benieuwd hier naar.

Krantenjongen

In de dienst belt er een mevrouw op met de wat verontrustende mededeling dat ze een hond heeft die zijn bek niet meer open kan doen. Dat is een probleem dat we niet zo vaak horen. Meestal kan de bek wel open maar willen ze het niet, omdat het pijnlijk is. Bijvoorbeeld bij een ontsteking van het kaakgewricht of bij een kaakgewricht dat uit de kom is. Een enkele keer echter kan de bek werkelijk niet open, bijvoorbeeld bij tetanus of bij een bepaalde autoimmuun ziekte waarbij de kauwspieren niet meer werken. En een heel enkele keer kan de bek niet open omdat de hoektanden en kiezen aan elkaar vastgelijmd zitten. Zo ook hier. De hond heeft lopen kauwen op reclamefolders en heeft door het vermengen van speeksel en het gladde reclame papier in zijn mond een soort papiermaché gemaakt, dat langzamerhand steeds meer tussen de tanden gaat zitten en opdroogt. Dan zit plotseling boven en onderkaak aan elkaar en zit alles muurvast ! De bek kan met geen mogelijkheid meer open en er hard steeds meer papiermaché uit. Een ontzettend vervelend probleem, maar ook een potentieel gevaarlijk probleem. Als de hond zou beginnen te braken, dan kan dit braaksel nergens naar toe en er bestaat een groot risico dat de hond stikt in zijn eigen braaksel. Dus ik heb de hond direkt laten komen. Bij deze hond zaten alleen de hoektanden aan elkaar vast gebakken, zowel links als rechts. Gelukkig was het een hele brave oudere hond, die redelijk stil bleef zitten terwijl ik met tandartskrabbertjes en tangetjes heel voorzichtig de lijmmassa tussen de hoektanden vandaan peuter. En als één kant los is en van de andere kant iets af is krijgt hij opeens zijn bek weer open. Nog wat laatste restjes papiermaché slikt hij gauw in. Gelukkig loopt alles op die manier zonder schade goed af.

Paaltje

Met een ernstig bloedende hond zie ik ze aan komen lopen over de parkeerplaats. De hond hangt slap in zijn armen terwijl het bloed van zijn kop afgutst. Bij een snelle eerste controle blijkt er een enorme wond aan de bovenzijde van de neus, oog en schedel aanwezig te zijn. De hond is tijdens het spelen in het park in het donker vol tegen een paaltje aangerend, waarbij deze in de schedel is binnengedrongen. Bij verder onderzoek blijkt het bot van de linker neushelft gebroken te zijn en omhoog gedrukt, de oogkas is kapot, er is enorm veel spierschade aan de linkerzijde van het gezicht en het oog is naar binnen gedrukt door de oogkas heen de neus in. Door het afscheuren van een van de grote bloedvaten is er een enorme bloeding. De hond gedraagt zich tijdens dit onderzoek voorbeeldig. Ondanks het feit dat het wel gruwelijk pijnlijk moet zijn geeft ze geen krimp tijdens het onderzoek en bijt niet eens ! Wonderbaarlijk, ik had het haar gezien de verwondingen niet kwalijk genomen. Wat een super karakter. Gauw wordt de hond onder narcose gebracht en de OK ingereden. Een enorme klus volgt. De botdelen worden met enkele plaatjes weer op de goed plaatse gezet. Vervolgens is er weer vorm gegeven aan de oogkas en is het oog terug gezet, zijn de oogspieren weer aangehecht en is de traanklier weer terug gezet op zijn oorspronkelijke plaats. Dan worden de aangezichtsspieren gehecht waarna tenslotte de huid wordt gesloten. En dan is het afwachten. Afwachten wat er nog werkt, of het oog het nog doet, of dat de hond blind is. Of hij zijn oogleden wel kan bewegen, of de neus niet een enorm probleem wordt, of de lippen wel bewogen kunnen worden en of er niet nog onzichtbare hersenschade is opgetreden. Maar het herstelt allemaal wonderbaarlijk goed en snel. De volgende dag is het al dusdanig goed dat hij naar huis mag met een flinke portie pijnstilling en antibiotica. Bij de eerstvolgende controle is het allemaal nog wel enorm gezwollen maar lijkt het meeste te funktioneren. Het oog heeft visus en kan bewegen. De hond kan goed eten en slikken, en de lippen hangen niet af. En bij iedere volgende controle gaat het beter. Binnenkort gaan we de plaatjes er weer uithalen en nog een kleine correctie doen aan het derde ooglid, dat gedeeltelijk voor het oog zit. Maar voor de rest doet ze het uitstekend, net zo enthousiast en vriendelijk als voor het ongeluk. Wat een superhond !

 

Onverwachts !

Er komt op het spreekuur een mevrouw met Dirk, een jonge hond, bezorgd kijkend. De reden voor de bezorgdheid is al snel zichtbaar. Aan de buitenzijde van de borstkast zit een keiharde, eigrote dikte, die pijnlijk is voor Dirk. Het is een jonge hond van 8 maanden oud, en dan gaan bij dit soort diktes direkt de alarmbellen rinkelen. Er komt namelijk bij honden op deze leeftijd een kankersoort voor die uitgaat van de ribben en het ribkraakbeen. Deze diktes groeien vrij snel en zijn erg pijnlijk, en als je er niet snel genoeg bij bent ook dodelijk. We maken een foto van de borstholte, maar daar is nog geen aantasting van het benige gedeelte van de rib te zien. Het kraakbeen is nog te dun om goed in beeld te krijgen op deze leeftijd en de waarschijnlijkheidsconclusie is dan ook een kraakbenige tumor van de ribwand. Het plan is om de dikte op korte termijn operatief te verwijderen. Zo gezegd zo gedaan. De hond komt voor operatie en we gaan de dikte chirurgisch verwijderen, al dan niet tezamen met een stuk van de ribwand. Nadat de hond onder narcose is en de operatieplaats voorbereid is begin ik voorzichtig met het benaderen van de dikte. Eerst probeer ik uit te zoeken aan hoeveel ribben de dikte vast zit. Het voelt hard aan en ik volg de randen van de dikte. Tot mijn verbazing kom ik op een gegeven moment uit tussen het ribkraakbeen en de dikte, hij blijkt er niet aan vast te zitten. Dat is vreemd, want dat was wel de verwachting. De waarschijnlijkheidsdiagnose ribtumor kan direkt de ijskast in, dat is het niet. Wat dan wel ? Langzaam maak ik de rest van de dikte los en plotseling zie ik een vreemd recht bruin streepje materiaal in de dikte te voorschijn komen. Wat zullen we nu hebben ? Het moet wel een vreemd voorwerp zijn. In eerste instantie denk ik aan een houtsplinter dat van buitenaf onder de huid is terechtgekomen. Tot mijn verrassing komt er steeds meer hout te voorschijn en al snel weten we wat het is. Het is een 15 cm lange sateprikker die vanuit de borstholte naar buiten steekt. Dirk heeft deze opgegeten en vervolgens is de prikker door de maagwand heen gegaan, net langs de lever door het middenrif heen en vervolgens net bij de long langs door de ribwand naar buiten. Een wonder dat er niets essentieels beschadigd is ! De prikker is er al snel uit en de wond kan worden gesloten. Voor de zekerheid laten we nog een drain achter zodat eventueel wondvocht nog weg kan. Jolanda legt een borstverband aan en Dirk kan van tafel naar de recovery. Eind van de middag kan hij naar huis en komt zijn baasje hem helemaal blij weer ophalen. Enkele dagen later komt Dirk als vanouds de praktijk binnen, vrolijk wispelend en weer helemaal de oude. Gelukkig maar !