Tiamo's eikel

Twee weken geleden komt er op het spreekuur bij Frauke een kleine Jack Russel binnen met klachten dat de hond braakt en diarree heeft. Het hondje heet Tiamo. Tiamo is heel erg ziek, uitgedroogd, sloom en is matig aanspreekbaar. Bij uitgebreid bloedonderzoek blijkt er een ernstige verhoging aanwezig te zijn van de leverwaarden, zodanig dat Frauke besluit om de hond op te nemen en met spoed aan het infuus te leggen, omdat ze bang is dat Tiamo anders wel eens kon overlijden. Er worden nadere onderzoeken uitgevoerd, waaronder een echo en een rontgenfoto van de buik, in verband met de verdenking op een vreemd voorwerp in het maagdarmkanaal of een andere maagdarmstoornis en omdat we willen weten hoe de lever eruit ziet. Behalve een erg onrustig darmbeeld met veel gas kunnen we niet een direkte oorzaak vinden voor de klachten. De lever blijkt ook niet afwijkend te zijn van struktuur en vorm en hier is dan ook alleen maar sprake van een funktiestoornis. We zien geen vreemd voorwerp zitten, en durven gezien de slechte lichamelijke toestand van Tiamo ook niet een kijkoperatie uit te voeren. Lang niet elk vreemd voorwerp is namelijk te zien op een foto of echo. We besluiten om eerst maar eens met infusen en medicatie de algehele situatie wat te proberen te verbeteren. En dit lukt aanvankelijk redelijk. Het braken stopt al vlot en de buik wordt soepeler. Zaterdag is Tiamo nog wel sloom, maar was de uitdroging al stukken minder en verbeterden de leverwaarden iets. Zondagochtend was hij opeens stukken vlotter en begon zowaar weer iets te eten. We werden steeds hoopvoller op een goede afloop. Echter net toen we dachten dat het goed zou gaan, ging hij in de loop van de avond toch weer wat achteruit en weigerde opnieuw te eten. Weer gaan we denken aan een vastgelopen vreemd voorwerp en na overleg met de eigenaar besluiten we om maandag toch een kijkoperatie uit te gaan voeren. Tiamo is hier nu sterk genoeg voor. En tot ons grote geluk vinden we tijdens de operatie inderdaad een rare struktuur in de dunne darm, die vastgelopen is en de darm heeft stilgelegd. Gelukkig is de darm nog niet ernstig beschadigd en kunnen we het voorwerp er goed uithalen. Tiamo wordt gehecht en gaat bij ons terug in de IC-opname. En dan blijkt hoe geweldig snel zo'n dier opknapt als de oorzaak van de klachten weg is. In no-time is hij weer op de been, vrolijk, vlot, luidruchtig en wil de bodem wel weer uit de bak vreten. Dinsdag is Tiamo dan ook met zijn baasjes mee naar huis gegaan en tot op heden gaat het hem zeer goed. En het amper meer herkenbare vreemde voorwerp ? Dat bleek een halve eikel te zijn, die door de maagsappen en zuren enorm opgezet en verkleurde was, vervolgens de darm inschoot en hier vastliep. Zijn baas laat hem nu uit op een plek waar Tiamo geen eikels meer kan vinden en op kan eten. Want helaas leert een hond niets van zo'n nare ervaring, hij kan de link tenslotte niet leggen tussen zijn vreetgedrag en de klachten.