Visserslatijn ?

Enkele maanden terug komt er een hondje bij ons in het spreekuur met een wel heel apart probleem. Kuna was aan het vissen geweest, of beter gezegd mee uit vissen, en had het op de één of andere manier voor elkaar gekregen om de vishaak door zijn lip te krijgen. Ongeveer hetzelfde als een vis die gevangen wordt. De eigenaar was gelukkig al zo slim geweest om de haak af te knippen en niet te proberen om de haak eruit te trekken. Dat laatste wil namelijk niet goed door de weerhaakjes aan het haakje. Zou je toch gaan trekken dan ontstaat er over het algemeen veel meer schade dan dat je de haak doordrukt naar de andere kant van het weefsel. Echter dat is pijnlijk, vaak raakt of is het dier dan in paniek en zal het verwijderen meestal onder narcose moeten gebeuren. We hebben Kuna door een kortwerkend narcosemiddel in een bloedvat te spuiten onder narcose gebracht, en konden vervolgens relatief makkelijk de vishaak doordrukken naar de buitenkant van de lip en hier eruit halen. Alles liep zo gelukkig nog goed af. En de visser heeft er weer een sterk stukje visserslatijn bij.

Tiamo's eikel

Twee weken geleden komt er op het spreekuur bij Frauke een kleine Jack Russel binnen met klachten dat de hond braakt en diarree heeft. Het hondje heet Tiamo. Tiamo is heel erg ziek, uitgedroogd, sloom en is matig aanspreekbaar. Bij uitgebreid bloedonderzoek blijkt er een ernstige verhoging aanwezig te zijn van de leverwaarden, zodanig dat Frauke besluit om de hond op te nemen en met spoed aan het infuus te leggen, omdat ze bang is dat Tiamo anders wel eens kon overlijden. Er worden nadere onderzoeken uitgevoerd, waaronder een echo en een rontgenfoto van de buik, in verband met de verdenking op een vreemd voorwerp in het maagdarmkanaal of een andere maagdarmstoornis en omdat we willen weten hoe de lever eruit ziet. Behalve een erg onrustig darmbeeld met veel gas kunnen we niet een direkte oorzaak vinden voor de klachten. De lever blijkt ook niet afwijkend te zijn van struktuur en vorm en hier is dan ook alleen maar sprake van een funktiestoornis. We zien geen vreemd voorwerp zitten, en durven gezien de slechte lichamelijke toestand van Tiamo ook niet een kijkoperatie uit te voeren. Lang niet elk vreemd voorwerp is namelijk te zien op een foto of echo. We besluiten om eerst maar eens met infusen en medicatie de algehele situatie wat te proberen te verbeteren. En dit lukt aanvankelijk redelijk. Het braken stopt al vlot en de buik wordt soepeler. Zaterdag is Tiamo nog wel sloom, maar was de uitdroging al stukken minder en verbeterden de leverwaarden iets. Zondagochtend was hij opeens stukken vlotter en begon zowaar weer iets te eten. We werden steeds hoopvoller op een goede afloop. Echter net toen we dachten dat het goed zou gaan, ging hij in de loop van de avond toch weer wat achteruit en weigerde opnieuw te eten. Weer gaan we denken aan een vastgelopen vreemd voorwerp en na overleg met de eigenaar besluiten we om maandag toch een kijkoperatie uit te gaan voeren. Tiamo is hier nu sterk genoeg voor. En tot ons grote geluk vinden we tijdens de operatie inderdaad een rare struktuur in de dunne darm, die vastgelopen is en de darm heeft stilgelegd. Gelukkig is de darm nog niet ernstig beschadigd en kunnen we het voorwerp er goed uithalen. Tiamo wordt gehecht en gaat bij ons terug in de IC-opname. En dan blijkt hoe geweldig snel zo'n dier opknapt als de oorzaak van de klachten weg is. In no-time is hij weer op de been, vrolijk, vlot, luidruchtig en wil de bodem wel weer uit de bak vreten. Dinsdag is Tiamo dan ook met zijn baasjes mee naar huis gegaan en tot op heden gaat het hem zeer goed. En het amper meer herkenbare vreemde voorwerp ? Dat bleek een halve eikel te zijn, die door de maagsappen en zuren enorm opgezet en verkleurde was, vervolgens de darm inschoot en hier vastliep. Zijn baas laat hem nu uit op een plek waar Tiamo geen eikels meer kan vinden en op kan eten. Want helaas leert een hond niets van zo'n nare ervaring, hij kan de link tenslotte niet leggen tussen zijn vreetgedrag en de klachten.

Daantje

Dit is Daantje, een 9 weken oud Frans Bulletje. Sinds een ruime week heeft Daantje geregeld last van braakklachten en vrijwel altijd gaat het hier om braken nadat het hondje gegeten heeft. Als je Daantje goed bekijkt, dan zie je ook dat het hondje voor zijn leeftijd wat aan de kleine kant is. De nieuwe trotse baasjes zijn dan ook bezorgd en we besluiten om wat nadere onderzoeken te doen. Bij jonge hondjes met deze klachten moet je dan altijd denken aan een probleem in de slokdarm (=oesophagus), wat we megaoesophagus noemen. Hierbij is er sprake van een verzakking of verwijding van de slokdarm in de borstholte, waardoor eten en/of drinken niet goed naar de maag wordt getransporteerd, maar blijft hangen in de slokdarm. Dit irriteert en kort na het eten of drinken moet het hondje dan braken en komt alles er weer uit. Gevolg hiervan is dat het jonge dier te weinig voedingsstoffen binnenkrijgt en wat achter blijft in de groei. Bij geringe gevallen is er verder aan het hondje helemaal niets te merken en bij onderzoek helemaal niets te vinden. Wat we dan doen om de diagnose rond te krijgen is een serie rontgenfoto's maken, waarbij we het puppie een contrastvloeistof laten drinken of door het voer gemengd laten opeten. Zo ook bij Daantje. Aangezien hij het probleem voornamelijk na het drinken heeft geven we hem via een spuit bariumpap (zo heet de contrastvloeistof) in via zijn bekkie. Deze contrastvloeistof is voor ons op een rontgenfoto zeer goed te zien, omdat het een spierwitte reflectie geeft op de foto. Daardoor kun je de belijning van de slokdarm goed zien in de borstholte. Normaal is dit een zeer dun lijntje en verdwijnt de vloeistof direkt in de maag, die dan als een grote witte bol te zien is. Bij Daantje zie je op de foto echter heel duidelijk een forse uitbochting onder aan de slokdarm in de borstholte, kort voor het hart. Dit is de zogenaamde megaoesophagus. Nu weten we de oorzaak van de klachten.

Het grootste probleem is dat er eigenlijk geen goede behandeling is voor dit probleem. Er zijn geen medicijnen of operaties die de slokdarm vernauwen en weer normaal laten werken. Wat we proberen te doen is het voer of drinken zo snel mogelijk in de maag te krijgen door de dieren vanaf een verhoging te laten drinken en eten. De zwaartekracht zorgt er dan voor dat het voer snel naar beneden zakt. Hierdoor voorkom je verdere uitrekking van de slokdarm en we hopen dan dat door de groei van de hond de slokdarmfunktie verbeterd. Soms gaat dit perfekt en geneest het dier volkomen, soms echter lukt dit niet en blijft het dier deze klachten houden, of in het ergste geval worden de klachten steeds erger en is het geen leefbare, dierwaardige situatie meer en moeten we het dier laten inslapen. Dat zijn altijd enorm frustrerende zaken, we willen graag wat doen, maar zijn door de ontwikkeling en groei van het dier volkomen machteloos. We hebben daar geen invloed op. Hoe het met Daantje af gaat lopen moet de toekomst uitwijzen. Op dit moment hebben we nog goede hoop dat hij er overheen groeit, aangezien de klachten nog niet al te ernstig zijn en Daantje verder vrolijk is. We zullen zien.