Warme douche

Gisteren hebben wij in Hilversum bij Tros Radar de warme douche in ontvangst mogen nemen ! Wat een leuke ervaring. Met een deel van ons team en met mevrouw Slottje (de dame die de prijs aan ons heeft toegekent) zijn we in ons autootje naar Hilversum gereden. Na enig gezoek (waar staat die verrekte watertoren toch waar we links moesten ?) en "gevloek" wees TomTom Monique ons de weg en konden we het glazen kasteel van de ridders van de ether betreden. Na een leuke ontvangst door een dame van Tros Radar kregen we een rondleiding door de studio en langs de regiewagen. Erg interessant. Hierna werden we op een stoel in de studio gepoot en enige tijd later kon de uitzending beginnen. Leuk om eens mee te maken, maar bij het onderdeel over de werking van glucosamines heb ik aardig mijn best moeten doen om me stil te houden. Wat een geneuzel zeg over opbouwsteen of bouwsteen van kraakbeen. Een woordensteekspel die niet echt tot de kern van de zaak doordrong, werkt het nu wel of werkt het niet. Ik denk dat alleen de opmerking dat het nog aanwezige kraakbeen iets wordt verdikt (0,8 mm volgens de fabrikant. Wat zegt dat nou, 0.8 mm ten opzichte van 1 mm of t.ov. 1 cm scheelt tenslotte nog al wat, kortom zinloos gezwets) op iets van waarheid berust, de rest is volgens mij meer een verkooppraatje van de fabrikant. Maar goed, ik heb me netjes gedragen en daarna was dan het grote moment daar, de prijsuitreiking. Een erg leuk gemonteerd filmpje waarbij Bobby bij ons in de kliniek komt voor zijn behandeling, waarna we tijdens de aftiteling de prijs in handen kregen. En dit wordt door ons als team enorm gewaardeerd. Daarom nogmaals dank aan mevrouw Slottje en het team van Tros Radar !

Kootwijkerzand

Sinds ik afgelopen herfst een cursus heb gevolgd bij Geurt Besselink en hierdoor terecht kwam in het Kootwijkerzand ben ik dit gebied erg gaan waarderen. Het is een soort oergevoel, die grote zandvlakte, met die schitterende bomen in groepjes, als ware het een soort eilanden in de woestenij ! Die leegte en ruimte spreken me erg aan. En al die patronen in het zand zijn fantastisch ! Toen ik het afgelopen weekend dan ook wat tijd over had (voor en na mijn cursus) ben ik naar Kootwijk gereden en ben het zand opgelopen. En het was weer toppie ! Een mooie zonsopgang met geweldig warm geel licht en in de middag een prachtige zonsondergang met mooie silhouetten. Genieten ! En het mooiste is dat het er zo heerlijk rustig was. Ik ben 's morgens 1 andere fotograaf tegengekomen en 's middags liep het hele gebied binnen een half uur helemaal leeg, 20 minuten voor zonsondergang was ik er weer helemaal alleen ! Heerlijk. En de foto's ? Oordeel zelf maar.

Voorjaar !

Ik had dit weekend cursus in Soesterberg, over maagarmtumoren en de behandeling hiervan. Er waren lezingen van Engelsen, Amerikanen, Italianen en Franse professoren. Erg interessant, maar ik moet heel eerlijk zeggen dat ik zondag toch geregeld met mijn gedachten al buiten was. Wat een schitterend weer ! Het is voorjaar, althans zo voelt het aan. Gelukkig had ik vandaag mijn fotocamera meegenomen en ben 's morgens al heel vroeg (voor de cursus begon) in het Kootwijkerzand wezen fotograferen. En tijdens de lange pauze vandaag ben ik gauw even naar Amelisweerd geweest, nabij Utrecht. Vanuit mijn studietijd wist ik nog dat hier in het voorjaar massa's sneeuwklokjes groeien en bloeien, altijd een prachtig gezicht. Ik heb geprobeerd om er iets origineels van te maken. Met mijn nieuwe 10-22 mm lens van canon (sinds vanochtend ! , joepie, joepie, joepie, en het is een fantastische groothoek !!!) ben ik aan de slag gegaan. En uiteindelijk heb ik een (vond ik zelf tenminste) prachtige serie gemaakt. Dit zijn wel de toppers van deze serie. In de eerste opname heb ik de camera op de grond gelegd, heb tijdens de opname ingezoomd en vervolgens aan het eind van de opname met tweede gordijn flits ingeflitst, waardoor de sneeuwklokjes er weer haarscherp opstaan. Het enigste wat ik hieraan op de computer heb gedaan is iets de kleuren gesatureerd en heel iets verscherpt. Dat is alles. Mooi toch.

Geluk of ongeluk ?

Soms gaan de dingen niet zoals je ze gepland hebt. Afgelopen vrijdag stond de Duitse Herder Daira bij ons op het programma voor een sterilisatie en gebitsreiniging. Op zich een standaard klus (voor zover een operatie standaard is tenminste). Dus Daira onder narcose gebracht en op haar rug gelegd om te gaan scheren. En terwijl de assistente hiermee bezig is, voelt ze opeens een klein knobbeltje, wat bij nader onderzoek een melkkliertumor blijkt te zijn. Een tegenvaller dus, want deze kun je niet laten zitten en eigenlijk moet dan het gehele melkpakket eruit, niet alleen de dikte. Overleg met de eigenaar en ze waren akkoord. Dit verdubbeld al bijna de operatietijd. Mijn collega Jirska begint met de operatie en maakt de buik open. Tot haar grote schrik ziet ze direkt onder de open wond een abnormale dikte in de milt, met een doorsnee van al wel 10 cm. Ook dit blijkt een tumor te zijn. Nog een onaangename verrassing dus ! De hond had hier klinisch nog geen enkele last van, het is puur een toevalsbevinding dat we in zo'n vroeg stadium achter deze tumor komen. Dat is eigenlijk een geluk bij een ongeluk, want hoe eerder je hier kunt ingrijpen, hoe beter de overlevingskansen van het dier zijn. Dus opnieuw telefonisch overleg met de eigenaren, en ze gaven toestemming om door te gaan en de milt te verwijderen, mits er geen uitzaaiingen verder te zien waren. En die waren er niet, gelukkig ! Al met al werd de operatietijd nog eens met drie kwartier verlengd. Kortom, wat een standaard ingreep had moeten zijn, werd opeens een behoorlijk stuk gecompliceerder. Gelukkig hebben we in de praktijk ook veel ervaring met dit soort ingrepen, en is de operatie tot onze volle tevredenheid afgerond. Nu maar hopen dat er geen microscopisch kleine uitzaaiingen aanwezig zijn, die we nog niet kunnen zien. De beide tumoren zijn nu naar pathologie gestuurd om te kijken of ze goed of kwaadaardig zijn, zodat we weten wat we in de nabije toekomst kunnen verwachten. Ik ben benieuwd. Voor nu is het eerst belangrijk dat Daira goed hersteld van de toch wel zware ingreep !

Ganzen

Ik reed vandaag op weg naar Hengelo langs een boerderij, waar op de voerkuil een aantal gewone huisganzen (witte ganzen) en een aantal grauwe ganzen liepen. Nu vind ik ganzen altijd al mooie vogels om te zien, zo statig als ze door het gras lopen, met die elegante waggel van ze. Deze vogels daarentegen stonden ook nog eens heel mooi in het licht tegen een donkere achtergrond, waardoor ze er machtig prachtig uitsprongen. Perfekt voor een opname. Met de lange lens (400mm, voor de kenners) heb ik er vervolgens een foto van gemaakt. Eerst van de twee witte ganzen, die als een prachtig koppeltje poseerden, en daarna nog een van de grauwe gans, die er wat achteraan hobbelde. Dit soort foto's kan mij altijd weer bekoren, eenvoudig en toch heeft het wat.

Eindelijk weer eens !

Eindelijk was het weer eens zover. Ik kon op stap om foto's te gaan maken. Afgelopen drie weken was het of k....weer en als het dan eindelijk eens droog was dan kon ik het niet wachten. Eigenlijk kon ik vandaag ook niet, maar door ziekte thuis konden we niet op visite en bleef er dus plotseling een middagje tijd over. Dus op naar mijn favoriete gebied, het Witteveen. Fout .... helemaal fout !! Het leek hier wel carnaval, zoveel mensen zwierven er door het gebied. Niets te beleven dus, al het eventuele wild was allang vertrokken, er liep alleen maar aangeschoten wild. Binnen een half uurtje was ik alweer vertrokken. Door naar het Haaksbergerveen, naar de ingang helemaal achterin het veen, en gelukkig, hier was vrijwel niemand te bekennen. En de lucht was veel belovend. Er zou een mooie zonsondergang komen. En dit bleek inderdaad te kloppen. De zon ging met mooie kleuren achter de horizon. Op een gegeven moment was het echt perfekt, en ik dacht, nu nog een mooie formatie ganzen in V-vorm en de foto is af. Maar er kwam helaas niets. Op een gegeven moment denk ik, ik pak een polarisatie filter om de kleuren nog iets warmer te krijgen, zoek in mijn tas en net als ik hem heb gevonden en weer opkijk, vliegt er een prachtige v-formatie van circa 15 ganzen over mijn hoofd net uit de zoeker van de camera. Ze waren werkelijk op de perfekte plek, grrrrrr !! Gemist !

Ik heb werkelijk even vreselijk staan balen, maar gelukkig zijn de foto's die ik wel op de camera had staan ook geweldig goed gelukt. Hierbij de mooiste drie, de rest staat op mijn fotowebsite http://www.hollandphotography.eu/ Volgende keer beloof ik u, dan staan de ganzen erbij op (hoop ik).