Brugvorming

Gisteren kreeg ik de cavia Flippie bij mij in het spreekuur. Flippie staat bekend om recidiverende klachten van het gebit, waarbij er haken op de kiezen ontstaan die vervolgens in de tong of de wang prikken. En dat doet zeer, dus stopt Flippie dan met eten. Nu had hij echter nog niet van die specifieke klachten, hij at nog wel, maar het ging volgens de eigenaresse toch wat moeilijker dan anders. Bij onderzoek is er in eerste instantie lichamelijk niets te vinden en ik besluit om met een korte scoop (een camera waarmee je ergens in kunt kijken) in het bekkie te kijken. Direkt bij binnenkomst was het probleem al duidelijk. Er is een brugvorming ontstaan van de voorste kiezen over de tong heen. Hierdoor kan de cavia niet goed meer slikken en gaat het eten langzamer en moeizamer. Dus dat had de eigenaresse goed gezien. Wat mij een beetje verbaasde is dat het diertje niet aan het kwijlen was. Dat zien we vaak bij dit soort klachten. We besluiten om morgen onder narcose het gebit bij te gaan werken, en dat heb ik net een uurtje geleden gedaan. De kiezen zijn bijgeslepen en de stand ten opzichte van de bovenkiezen weer zo goed mogelijk gecorrigeerd. En deze keer inderdaad geen haken op de kiezen. Na met het tandartsapparaat een tijdje bezig te zijn geweest is alles nu weer netjes en terwijl ik dit verhaaltje schrijf ligt Flippie lekker warm en met extra zuurstoftoediening in de couveuse bij te komen van de narcose. Kan hij straks weer lekker eten en het weer goed weg slikken.

Moeilijk plassen

Op het spreekuur komt een mevrouw binnen met een klein hondje. Normaal gesproken een fel baasje, nu echter aardig tam. Hij heeft problemen met plassen en de vraag is waar dit vandaan komt. Teddy, zoals het hondje heet, wordt opgenomen voor urine en bloedonderzoek en we maken foto's van de blaas. En hieruit blijkt eigenlijk direkt al hoe het kan dat hij zo moeilijk plast. Hij zit werkelijk helemaal vol met gigantische blaasstenen. Op de onderstaande rontgenfoto zijn ze heel duidelijk te zien als grote witte vlekken in de blaas. Er is echter een behoorlijk complicerende faktor. Zijn nieren blijken slecht te werken. Dat komt doordat de nieren al lange tijd de urine slecht naar de blaas kwijt kunnen en daardoor een stuwing en storing van de funktie krijgen. Daar komt bij dat Teddy nogal wat overgewicht heeft, wat de ingreep om de stenen te verwijderen ook nog eens riskanter maakt. Maar aangezien we niet zoveel keus hebben moet er toch geopereerd worden. We besluiten om Teddy eerst eens 24 uur aan het infuus te doen om zo de nierfunktie te verbeteren. Dat lukt gelukkig erg goed en de volgende dag brengen we Teddy onder narcose en gaan we de blaas openmaken. En dan zie je pas goed hoe giga veel stenen er in de blaas aanwezig zijn. De grootsten zijn vergelijkbaar met forse kiezelstenen. Daarnaast zitten er tientallen kleinere stenen in. Het is verbazingwekkend dat teddy niet veel meer en eerder last heeft gehad van dit probleem. Na een tiental minuten lepelen en spoelen hebben we de blaas en de plasbuis leeg van stenen en steengruis en kan de blaas en buik gesloten worden. Prognose is volledig afhankelijk van het herstel van de nierfunktie. En tot onze vreugde gaat dit super. Binnen een dag is de nierfunktie weer vrijwel normaal. Er is dus geen permanente schade opgetreden aan de nieren. Nu maar hopen dat de stenen niet opnieuw gevormd worden. Gedeeltelijk kun je hier preventief wat aan doen door de hond een speciaal dieet te geven dat de vorming van stenen tegen gaat. En ook het overgewocht blijkt een grote faktor te zijn in de vorming van blaasstenen. Dus ook hier valt een flinke winst te behalen door Teddy goed te laten afvallen. Moeilijk, maar wel te doen. We zullen zien wat de toekomst brengt, op dit moment gaat het in ieder geval hartstikke goed.

Boris met de oordoppen

Boris is een jonge fret van 7 maanden oud en zoals het een jonge fret betaamt stiknieuwsgierig. Hij komt een paar weken terug bij ons op het spreekuur met als klacht dat hij slecht eet en braakklachten heeft. Ook is hij veel slomer dan anders.  In eerste instantie kunnen we eigenlijk niet zoveel bij hem vinden en gaan we er vanuit dat er een maagdarmontsteking of irritatie aanwezig is. Hiervoor wordt een behandeling ingesteld met daarbij het uitdrukkelijke verzoek dat de eigenaar goed op moet letten dat de klachten vlot verdwijnen en anders terug moet komen. En dat gebeurd, nog maar een paar dagen later staat Boris weer op tafel bij Frauke met dezelfde klachten. Ondanks de anti-braak middelen blijft het dier misselijk en overgeven. Dat klopt niet, dus doet Frauke verder onderzoek. Ze maakt een nieuwe rontgenfoto en ziet dan tot haar verbazing in de maagregio twee vreemde rechthoekige voorwerpjes liggen. Zou Boris dan toch iets hebben opgegeten ? Besloten wordt om hem onder narcose te brengen en een kijkoperatie uit te gaan voeren. Zodra Boris onder narcose is is de buikspanning weg en kun je veel beter voelen. Na zorgvuldig afvoelen van de buik voelt Frauke ook twee vreemde diktes liggen. Er zit inderdaad wat in zijn maag ! Dus gaat Boris de OK in en wordt de buik geopend. In de maag zijn twee diktes te voelen en na openen van de maag blijken er twee oordopjes in te zitten. Die had hij gevonden en opgegeten en dat gaf de chronische braakklachten. Gelukkig is dit goed op te lossen door deze ingreep. Na het sluiten van de maag en de buik wordt Boris dan ook al vrij vlot wakker en enkele dagen later is hij helemaal de oude. Bij de controle is hij net zo ondeugend als vroeger. Helemaal prima natuurlijk !