In de kreukels

Afgelopen week hadden we een kat op het spreekuur die 1 pootje totaal niet belastte. Binky, zoals hij heet, liep totaal niet op het linker voorbeen en bij onderzoek op de tafel bleek het been te crepiteren (krakend gevoel) bij het voorzichtig bewegen van de poot. Vrijwel altijd een teken van een botbreuk. Dus tijd voor een rontgenfoto om de diagnose te bevestigen en de best mogelijke therapie erbij te gaan zoeken. En inderdaad, op de foto is er sprake van een dubbele beenbreuk. Zowel het spaakbeen als de ellepijp blijken gebroken te zijn, waarbij er op de ellepijp ook nog een extra los fragment te zien is. De enigste goede optie hiervoor was om de botten operatief aan elkaar te zetten, en dat moest ook nog eens direkt omdat het een open botbreuk betrof. En met een open botbreuk (dus een breuk waarbij het bot door de huid heen heeft gestoken) wil je het liefst niet mee wachten, want dan worden de risico's op infektie en een slechtere genezing steeds groter. De assistente kreeg dus opdracht om de reeds geplande en minder dringende afspraken te gaan verzetten zodat wij ons konden gaan bezig houden met Binky. Binnen een uur lag de bink onder narcose op de operatietafel en kon de operatie beginnen. We besloten om een plaatje op het spaakbeen te zetten en een pen in de ellepijp, zodat er een goede stabiliteit van de breuk zou zijn. Een lastige ingreep, die gelukkig zonder complicaties verliep. Iets meer dan 2 uur later zat al het ijzerwerk in zijn poot en kon Binky bijkomen in zijn hok. De volgende dag is Binky weer met zijn eigenaresse naar huis gegaan en moet de komende 2 weken strikte hokrust hebben om de poot zo'n goed mogelijke kans op genezing te bieden. En die kansen zijn gelukkig vrij goed.