Sam

Dit is Sam. Sam kwam eergisteren binnen met het verhaal dat hij de laatste paar dagen wat slomer was dan normaal. Bij onderzoek bleek er inderdaad een wat slome hond met bleke slijmvliezen, een dikke buik en een hoge pols voor me op de tafel te staan. Dan gaan er alarmbellen bij mij rinkelen, de combinatie dikke buik en bleke slijmvliezen duidt vaak op een bloeding in de buik. Gauw een rontgenfoto gemaakt en inderdaad een enorm grote milt met een verdachte verdikking was duidelijk te zien. Marina gevraagd een echo te maken en er kwam duidelijk een tumor aan de milt naar voren. Verder waren er op de echo geen uitzaaiingen te zien. Besloten werd de hond met spoed te opereren. De milt is verwijderd (er was al een fors bloedverlies in de buik, 250 ml vrij bloed bij een klein formaat hond is veel !) en ook visueel waren er geen aanwijzingen voor uitzaaiingen. Gunstig dus ! Vandaag is de hond terug geweest voor controle en Sam doet het hartstikke goed. Hij is vlot en eet en drinkt goed. Komende week wordt het nog even spannend als de uitslag van de patholoog terug gaat komen en we weten welk soort tumor het is. Is het een goedaardige dan zal Sam nog jaren goed kunnen leven, zonder milt weliswaar, maar daar kun je prima zonder. Is het echter een kwaadaardige tumor, dan blijft de toekomst onzeker. We zullen zien. Op dit moment echter geniet Sam weer met volle teugen van het leven.

Nieuw leven

Een nieuwe pup of kitten is altijd vreselijk leuk om voor de eerste keer in de spreekkamer te hebben. Ze zijn over het algemeen nog lekker onbevangen en nog niet bang voor de dierenarts. Als je dan ook nog eens twee jonge kittens en een puppie tegelijk hebt is het feest kompleet. De mensen die enige tijd geleden hun hondje moesten laten inslapen en waar ik een klein stukje over geschreven heb, hebben een nieuw puppie als aanwinst. Naam : Indra. Ik voelde me zeer vereerd, want mijn eigen hond heet ook zo.
Haar vriendin was ook mee en had zelfs twee nieuwe kittens als aanwinst (ook zij had kort geleden een nare ervaring achter de rug). Kortom het was een gezellige boel. Alle dieren waren volledig gezond en gaan bij de nieuwe baasjes zeker een goede toekomst tegemoet in een liefdevolle omgeving.

Oostvaardersplassen

Afgelopen weekend was het vogelfestival in de Oostvaardersplassen. Een schitterend stuk natuur in de polder, met ongelooflijk veel vogelsoorten. Nadat we het festival bezocht hadden ben ik met een collega-fotograaf enkele vogelschuilhutten afgeweest om te kijken of we nog iets aparts konden vinden en uiteraard fotograferen. En verrek ... bij de derde schuilhut zat een lepelaar en de wat gewonere reiger. Wel wat ver weg, maar toch mooi om te zien. En tot ons grote geluk vlogen beide vogels na enkele minuten naar een plek vlak voor de schuilhut. Prachtig ! Op een stukje laagwater kwamen ze fourageren (oftewel vissen op al het eetbare dat maar in de snavel komt). Met een prachtige serie foto's als gevolg. Kicken !!

IJsvogel

Een van de dieren die in mijn top vijf van nog te maken opnames staat is de ijsvogel. Een schitterend staalblauw klein vogeltje dat als een straaljager over het water scheert. Vaak zie je alleen nog maar een blauwe streep voorbij komen. De laatste twee maanden heb ik er veel gezien, maar tot vandaag was het me niet gelukt om ze te fotograferen. Zoals gezegd ... tot vandaag. In een vogelhut kwam deze kleine blauwe rakker een kort ogenblik tot rust in het riet en even later op een tak in het water. Helaas nog erg ver weg, ik heb de foto dan ook behoorlijk ingezoomd, maar voor een eerste begin kan het er mee door. Ook al is het geen topfoto, ik zet ze toch in mijn blog, want de foto heeft voor mij wel waarde. De eerste tenslotte, net als een week terug de bevers. En een goede stimulans tot meer en mooier !!

Millingerwaard

Afgelopen week heb ik bij professioneel natuurfotograaf Ruben Smit een dag fotocursus gehad in de Millingerwaard, een schitterend natuurgebied nabij Nijmegen. De dag stond in het teken van de macrofotografie. Veel geleerd met allerlei nuttige tips en mijn macrofoto's zullen hierdoor zeker nog meer verbeteren. Hierboven staan enkele foto's die ik die dag gemaakt heb, ik ben er erg tevreden over.

Na de cursus ben ik samen met een andere natuurfotograaf aan het begin van de avond nog weer het gebied in gelopen, en hebben we bevers gezocht en .... gevonden !! Drie bevers maar liefst die in een plas aan het zwemmen waren. Een van de bevers zwom recht op ons af, tot hij circa twee meter bij ons vandaan was en ons ineens in de gaten kreeg. Een grote harde klap van de staart op het water, een plons en weg was hij, om een tiental meter verderop weer boven water te komen ! Wat een schitterende ervaring. Deze beide foto's zijn van deze bever, weliswaar geen topfoto's maar er was nog maar heel weinig licht over om bij te fotograferen (dus lange sluitertijden en hoge iso-waardes) en gezien de omstandigheden ben ik best tevreden.

Oud, maar kregel

Gisteren heb ik Olaf geopereerd. Olaf is een 18 jaar oude Jack Russell Terrier, die nog erg vitaal is. Echter de laatste tijd had hij last van pijnscheuten in zijn rechter achterbeen. Bovenin tussen de spieren was een grote dikte te voelen, een zogenaamd lipoom, oftewel vetgezwel. Normaal gesproken goedaardige tumoren, die weinig problemen geven. Echter deze was zo groot aan het worden dat hij begon te drukken op de onderliggende zenuw en bloedvat. En daar reageerde Olaf op met pijnscheuten ! De enigste optie was dus de dikte er operatief uit te halen. En dat is prima gelukt, ondanks de hoge leeftijd van het hondje. Midden tussen de spieren lag een lipoom met een doorsnee van ca 9 cm. Ik ben heel benieuwd hoe Olaf de komende dagen hersteld en of het lopen ook veel makkelijker zal worden. De tijd zal het leren.

Keizersnee en aanrijding

Waarom komen keizersnedes toch bijna altijd midden in de nacht. Het is nu 3.00 uur 's nachts en we hebben net een keizersnee achter de rug. Een klein Yorkshire Terriertje dat drie puppies had gekregen, waarna de bevalling stagneerde. Het hondje had nog wel goede weeen, maar de pup kon helaas niet door het geboortekanaal. Dus snijden geblazen. Na een vlotte keizersnee kwamen er nogmaals twee puppies ter wereld, waarvan er helaas een al dood was. Maar de andere pup is goed te pas en kon al vlot met de eigenaar en zijn mammie mee naar huis.

Helaas ging direkt aansluitend de telefoon alweer, we hebben tenslotte dienst en zullen dit weten ook. Een zes uur geleden aangereden hond. Het is me werkelijk een raadsel waarom mensen eerst zes uur wachten en dan midden in de nacht nog gaan bellen hiervoor, maar alleh, het zal de schrik wel zijn. De hond hoest iedere keer en geeft dan wat slijm met bloed op. Bij lichamelijk onderzoek en rontgenfoto's blijkt er een longkneuzing/bloeding aanwezig te zijn. Verder is er lichamelijk gelukkig niets afwijkends, deze longproblemen zijn al ernstig genoeg. Aangezien de aanrijding al zes uur geleden plaats vond is de bloeding nooit een grote en ernstige bloeding, dan was de hond al dood geweest. De hond was ook nog niet benauwd. Kortom hij heeft een ongelofelijke mazzel gehad dat het niet erger is afgelopen. Na een behandeling te hebben ingesteld is de hond met de eigenaar mee naar huis gegaan, met uitgebreide instrukties waar hij op moet letten en wanneer hij terug moet bellen. Hopelijk loopt het uiteindelijk helemaal goed af, gevaarlijk is zoiets tenslotte wel.

Om half vijf 's nachts rol ik dan eindelijk mijn bed in. Welterusten !

Ochtendglorie

Soms heb je van die morgens dat alles mooi samenvalt. Vanmorgen was ook zo eentje. Vroeg opgestaan om te gaan fotograferen in het Witteveen. Bij het wegrijden van huis leek het al mooi te worden, de zon nog net onder de horizon, maar de lucht kleurde al mooi geel/oranje. Een klein beetje grondmist erbij en de omstandigheden zijn perfekt voor schitterend opnames. Dat mooie sfeertje bestaat vervolgens misschien een half uur tot als je geluk hebt drie kwartier, dan is het verdwenen. Maar dit kleine uurtje is sprookjesachtig, kijk maar naar de foto's !

Niezen !

Vanavond kwam er een mevrouw met haar kat Xaphir op het spreekuur. De klacht bestond uit het feit dat de kat al enkele dagen aan het niezen was. Echte niesbuien die maar niet verbeterden, ondanks dat ze de kat op eigen initiatief al wat "Natterman" hoestsiroop had gegeven. Bij onderzoek van het poesje zag ik een vreemd stukje weefsel in haar rechter neusgang zitten, net binnen de opening half achter de neusvleugel. Na iets schoonmaken van het neusje en voorzichtig met een pincet aan het voorwerp te hebben getrokken verscheen er een grasspriet van zeker 12 cm lengte !! Geen wonder dat het diertje forse niesbuien had.