Hoe krijgt ze het weg ?

Begin van deze maand komt de 10 jaar oude Mechelse Herder Tessa bij mij op het spreekuur met als klacht dat de hond zo vermagerd. Tessa heeft geregeld last van braakklachten, eet desondanks nog steeds heel goed en veel, drinkt heel veel en is ondertussen bijna 6 kg aan gewicht kwijt. Dat er dan een serieus probleem aan de gang is mag duidelijk zijn. Bij een eerste onderzoek komt er eigenlijk geen oorzaak van de klachten naar voren. We besluiten om een bloedonderzoek te doen en een rontgenfoto van de buik te maken. Het bloedonderzoek is gelukkig helemaal normaal, dus alle organen funktioneren prima en er is geen ontstekingsbeeld in het lichaam gevonden. Dan de foto, kijken of hier een oorzaak van de klachten op te vinden is. Zeker op deze leeftijd heb je in je achterhoofd toch de gedachte van de mogelijkheid van een tumor in de maag of darmen. Op de foto zien we een erg volle maag met een wat vreemde struktuur, terwijl Tessa volgens haar baasje die ochtend weinig gegeten heeft. Dat past dus niet goed bij elkaar en in overleg besluiten we dan ook om een echo te laten maken. Marina heeft vervolgens de echo gemaakt en tot haar en mijn grote verbazing lijkt er op de echo een grote ronde dikte aanwezig te zijn, waarvan Marina direkt zegt : er zit een bal in haar maag ! En bij het opmeten van de grootte van de bal zou deze een doorsnee van ruim 6 cm moeten hebben, dus tennisbal groot !

Daar is dan ook maar één oplossing voor en dat is operatief deze bal te verwijderen. Dus de hond wordt dezelfde dag ingepland voor een operatie. Na het voorbereiden van het operatiegebied openen we de buik en al snel voelen we in de maag inderdaad een grote harde dikte. De maag wordt geopend en daar ligt inderdaad een grote rubberbal in de maagholte !! Zoals je op de foto's ziet is het een solide forse bal. Je snapt werkelijk niet hoe zo'n hond een bal van deze grootte in zijn geheel kan inslikken ! En zeker niet op deze leeftijd. Bij jonge puppies zien we veel vreemde voorwerpen in de maag, maar niet op 10 jarige leeftijd. Maar we zijn wel heel gelukkig met de bal, want dit kan zeer goed genezen in tegenstelling tot bijvoorbeeld een tumor, waar we lang niet altijd iets mee kunnen en wat vaak een dodelijke afloop heeft. De bal is verwijderd en de maag en buik is gehecht. Tessa is dezelfde dag in een mooi pakje nog weer naar huis gegaan en bij de controle enkele dagen later blijkt ze het prima te doen en goed te genezen. Het braken is over, het drinken weer normaal en het gewicht komt er langzaam weer bij. Een goede afloop en iedereen is er blij en tevreden over.

Storing

Deze week eens een probleem die niet met de dieren te maken heeft. Afgelopen week krijgen we midden op de dag opeens een korte stroomstoring in het pand, al het licht gaat kort uit en vervolgens weer aan, net als alle apparatuur. Echter alles start weer op behalve de rontgenmachine. Deze blijft doods. Dus kontakt gezocht met de onderhoudsmonteur van de rontgen, die de volgende ochtend kon komen voor de storing. Dan merk je pas hoe vaak je een foto maakt om tot een diagnose te komen. Kortom, lastig dus, maar nog wel werkbaar. Tot er om 20.00 uur 's avonds opeens een monteur van de Enexis bij de deur staat met de melding dat er ergens in de buurt een defekte krachtstroomkabel is en dat vanaf 9.00 uur morgenochtend de gehele dag de stroom eraf gaat. Potverdorie ... dan merk je pas echt hoe afhankelijk je van stroom bent. Opeens geen licht meer, geen computers, geen bloedanalyseapparatuur, geen rontgen, geen echo, geen OK bewakingsmachines, geen zuurstofkooi meer, geen infuuspompen meer etcetera etcetera. Kortom een dreigende ramp, en we kunnen de praktijk dan net zo goed een dag sluiten. Natuurlijk ook al een agenda vol met afspraken. Dus eerst de meest dringende zaken afgebeld en vervolgens eens gekeken of er nog ergens iets te regelen is met een noodstroomaggregaat. En met heel veel geluk krijgen we 's avonds laat een medewerker van Haarhuis aan de lijn, een firma die noodstroomaggregaten levert. De volgende ochtend was er nog een aggregaat leverbaar voor 1 dag, daarna moest hij ingezet worden op de military in Boekelo. En inderdaad, 's morgens tegen 9 uur is er een aggregaat die op ons stroomnet aangesloten kan worden. We hebben dan ook de hele dag kunnen werken zonder problemen, met uitzondering van de rontgenmachine. Het bleek namelijk dat er een breuk in de krachtstroomkabel aanwezig was, die het probleem veroorzaakte. Gelukkig konden de heren van de Enexis dit tegen het eind van de dag verhelpen en werkt alles weer normaal. Het zet je echter wel aan het denken. Zodra er een stroomuitval is ben je in deze moderne tijd volledig onthand, je kunt behalve je basisonderzoek aan het dier zelf helemaal niets meer, aanvullende onderzoeken, spoedoperaties en een patientenkaart nakijken is dan niet meer mogelijk. Terug in de tijd van James Herriot dus. Gelukkig maar dat nu wel noodaggregaten bestaan.

Staartpijn

Dit is Mikey, een Amerikaanse Bulldog van 4 jaar oud. Mikey kwam enkele dagen voor deze operatie bij mij op het spreekuur binnen met als klacht dat hij continu last heeft van zijn staart een hierop zat te bijten. Bij onderzoek blijkt er inderdaad sprake te zijn van een extreem gekrulde staart die ingroeid in de achterhand van de hond. Onder de staart is een ernstige ontsteking aan de gang die enorm pijnlijk is voor de hond. Dit is een bekend probleem bij honden met een korte krulstaart, zoals onder andere de Amerikaanse Bulldog, Mopshond en Engelse Bulldog kunnen hebben. Dit is een aangeboren defekt dat aanvankelijk met medicatie wordt behandeld maar soms zo ernstig wordt dat ook dit niet meer werkt. Dan is operatieve correctie nog de enigste optie. En dat is ook hier bij Mikey gebeurd. Door de operatie wordt de krul uit de staart verwijderd en wordt de staart ingekort tot een kort bolletje achter op zijn kont. Een vaak lastige ingreep omdat je heel slecht bij de te verwijderen staartdelen kunt. Daarnaast opereer je vrijwel altijd in een ontstoken gebied, met als gevolg veel risico's op postoperatieve complicaties. Gelukkig ging dat bij Mikey allemaal vlot, er waren amper problemen na de OK, en de pijn was direkt na de ingreep al vrijwel over volgens de eigenaar. Mikey is veel vrolijker dan voor de ingreep en het resultaat ziet er cosmetisch gezien ook netjes uit.