Hangertje

Afgelopen week komt er een mevrouw met een behoorlijk ziek hondje bij Nicole op het spreekuur. Het diertje is sloom, braakt, eet niet en heeft hoge koorts. Nicole heeft er geen goed gevoel over en besluit om wat uitgebreider onderzoek te doen. Ze maakt van de hond een rontgenfoto, en tot haar grote verbazing en nog veel grotere verrassing van het baasje zit er in de maagregio een metalen plaatje. Het blijkt een hangertje te zijn die mevrouw al heel erg lang kwijt is. Hoe bestaat het dat zo'n klein hondje zo'n ding opeet ? Het heeft geen smaak, slikt niet handig door en erop kauwen lijkt me ook geen pleziertje. In eerste instantie besluit mijn collega om de hond conservatief te behandelen tegen de braakklachten, aangezien we denken dat dit een losstaand probleem is en niets van doen heeft met het hangertje, die er tenslotte al bijna een jaar inzit. Dit blijkt ook te kloppen, want na een paar dagen behandelen is de hond weer vrijwel de oude en goed opgeknapt. Nu wordt er toch nog besloten om de hanger te verwijderen, om problemen in de toekomst te vermijden. Daar kom ik dan om de hoek kijken en samen met onze co-assistente maken we de buik open en zoeken het hangertje. Dat viel nog knap tegen, want het dunne plaatje metaal was ver weggezakt in de maag en lag vrijwel tegen de maagingang aan. Gelukkig was het vrij simpel er uit te krijgen en konden we door een relatief kleine opening in de maag te maken het hangertje te pakken krijgen. Het verbaasd me hierbij dan weer hogelijk dat het dier tijdens het braken dit niet heeft uitgebraakt, of dat het niet verder de darm is ingeschoten. Het zit tenslotte al bijna een jaar in de maag !!! Gelukkig is de ingreep vlot verlopen en kwam de hond snel weer bij uit de narcose. En het hangertje .... dat is weer terug bij de eigenaresse, die na enig poetswerk het nog weer prima aan een kettinkje kan hangen, het goud was amper aangetast en zag er ondanks de inwerking van het agressieve maagzuur nog prima uit.

BHV oefening

Twee weken terug heeft vrijwel ons gehele team met goed gevolg de herhalingscursus BHV (bedrijfshulpverlener) gevolgd. Op de praktijk hebben we de gehele dag cursus gehad van Jos, die de fijne kneepjes heeft herhaald van het reanimeren, EHBO, een ontruimingsoefening en brandjes blussen. Ook werd de gang van de praktijk volledig onder de rook gezet, om zo reeel mogelijk te laten zien hoe weinig zicht er overblijft bij een ernstige brand. Indrukwekkend.

Ik hoop dat we de oefeningen nooit nodig zullen hebben, maar mocht er zich toch een calamiteit voordoen, dan is ons team er op voorbereid !

Blue merle, heel apart

Blue merle is een kleurvariant die je in het algemeen weinig ziet. Bij enkele rassen is de kleur enig tijd populair geweest, zoals bij de Border Collie, maar bij de meeste rassen is er geen blue merle bekend of slecht in heel geringe mate. Het is ook een beetje vreemde kleurslag met een wat nare bijwerking. Van de homozygote blue merles (Jaja, nu wordt het verhaal technisch), dus de zuivere blue merles die beide genen hebben die de kleur blue merle veroorzaken, is een groot deel doof, blind of steriel. En een deel wordt al niet eens levend geboren. Dit zijn 25% van de pups uit een kruising tussen twee heterozygote hondjes (beide dus wel blue merle ouders met slechts één dragend blue-merle gen). Al deze afwijkingen zijn gekoppeld aan het homozygote aspekt. De heterozygote blue merles (dus met een overheersend dominant blue merle gen en een recessief ondergeschikt gen) daarentegen mankeren niets en hebben die mooie aparte verdunde kleur.

Enkele weken terug had ik plotseling twee blue merle chihuahua's in de spreekkamer. En die had ik nog nooit eerder gezien. Wel allerlei andere rassen (zie de teckel op de openingspagina van de website maar eens), maar dit ras nog niet eerdere. Gaaf om te zien ! Als bewijs hier de foto's :

Website bijgewerkt

Na lange tijd rust op onze website is er eindelijk weer wat te beleven. De website is sinds vandaag weer bijgewerkt, de nieuwe medewerkers staan erop (dierenarts Femke en paraveterinair Anja), alle koppelingen zijn weer gemaakt en nieuwe verhalen zijn in de maak. Vol goede moed gaan we het nieuwe jaar tegemoet, nadat de website bijna 9 maanden stil heeft gelegen. Dit had diverse persoonlijke oorzaken, waarover ik hier niet ga uitweiden. Maar ondertussen kriebelt het weer om de boel te gaan bijhouden, en na heel veel verzoeken van diverse mensen heb ik de draad (of pen) weer opgepakt en is hierbij het eerste item van 2010 weer geschreven. Of ik het weer ga combineren met de verhalen van mijn andere hobby, de natuurfotografie, weet ik nog niet. Dat zal ook een beetje afhankelijk zijn van de reakties van mensen hierop en of er wel of niet verzoeken daartoe binnenkomen. Eerst maar eens de diergeneeskundige verhalen uit de praktijk erop zetten, dan zien we wel weer. De eerste foto's zijn van onze nieuwe mensen, boven Anja en onder Femke. Dat ben ik ze nadat ze al ruim een half jaar bij ons werken wel verschuldigd.